Omdlenia i drgawki

Witryna zawiera informacje referencyjne wyłącznie w celach informacyjnych. Diagnoza i leczenie chorób powinny być przeprowadzane pod nadzorem specjalisty. Wszystkie leki mają przeciwwskazania. Wymagana konsultacja specjalistyczna!

Półomdlały

Omdlenie charakteryzuje się stanem astenicznym, utratą tonu postawy, niezdolnością wstania i utratą przytomności. Zaczyna się od złego samopoczucia, niewyraźnego widzenia, hałasu w głowie lub intensywnego pocenia się. Może przyjść bardzo szybko, bez prekursorów. Skóra nabiera jasnego koloru, puls jest łagodny. Całkowitej utracie przytomności można zapobiec, przyjmując pozycję poziomą. W tym samym czasie poprawia się dopływ krwi do mózgu. Następnie puls normalizuje się, skóra nabiera zdrowego koloru, świadomość się oczyszcza.

Astenia

Przejawia się jako załamanie z uczuciem szybkiej utraty przytomności (stan przed omdleniem). W przypadku regularnych ataków astenii konieczne jest terminowe uzyskanie porady lekarskiej.

Atak padaczki

Szybkie upośledzenie aktywności bioelektrycznej mózgu, charakteryzujące się upośledzeniem świadomości i (lub) objawami ruchowymi, sensorycznymi i behawioralnymi.

Jaka jest różnica między napadem padaczkowym a omdleniem

Przyczyny omdlenia

Z reguły są to procesy prowadzące do osłabienia dopływu krwi do mózgu..

Przyczyny powtarzających się ataków astenii i upośledzenia świadomości:

Zmniejszony dopływ krwi do mózgu

1. Niewystarczające zwężenie naczyń.

• Odruch neurokardiogenny.
  
• Niedociśnienie ortostatyczne.
  
• Pierwotna niewydolność wegetatywna.
  
• Wycięcie nerwów współczulnych: farmakologiczne (wywołane przez leki przeciwnadciśnieniowe: metylodopa, hydralazyna) lub chirurgiczne.
  
• Patologie ośrodkowego układu nerwowego i PNS, w tym trzewny układ nerwowy.
  
• Omdlenia spowodowane nadwrażliwością na zatokę szyjną.

2. Zmniejszenie objętości krążącej krwi.

• Utrata krwi - krwawienie z przewodu pokarmowego.
  
• Niewydolność kory nadnerczy.

3. Czynniki mechaniczne zmniejszające powrót żylny.

• Napięcie Valsalva (wymuszone upłynięcie z opóźnieniem).
  
• Kaszel.
  
• Trudności w oddawaniu moczu.
  
• Łagodny wewnątrzczaszkowy guz przedsionkowy, zakrzepica mechanicznej zastawki serca.

4. Zmniejszony rzut serca.

• Zakłócenie wyrzutu z lewej komory: zwężenie zastawki aortalnej, przerostowe zwężenie aorty.
  
• Zaburzenia krążenia płucnego: zwężenie tętnicy płucnej, pierwotne nadciśnienie płucne, zatkanie gałęzi tętnicy płucnej skrzepami krwi.
  
• Mięsień sercowy: częsty zawał mięśnia sercowego z osłabieniem funkcji pompowania.
  
• Osierdziowe: tamponada jamy osierdziowej.

• Bradyarytmia.
  
  1. Blok przedsionkowo-komorowy (2 i 3 stopnie) z atakiem Morgagni-Edems-Stokesa.
     
  2. Asystent komorowy.
     
  3. Bradykardia zatokowa, upośledzone przewodzenie od węzła zatokowo-przedsionkowego do przedsionków, zatrzymanie węzła zatokowego, osłabienie zespołu zatokowego.
     
  4. Zespół nadwrażliwości na grzech szyjny.
     
  5. Nerwoból IX pary nerwów czaszkowych i inne zespoły bólowe objawiające się bólami głowy i obrzękiem szyi.

Inne czynniki astenia i epizody upośledzenia świadomości

1. Zmiana w składzie krwi krążącej w mózgu.

• Hemiczny niedotlenienie.
  
• Niedokrwistość.
  
• Hipowentylacja - zwiększone stężenie dwutlenku węgla (ataki astenii są częste, ale omdlenia są rzadkie).
  
• Zmniejszenie poziomu glukozy (epizody astenii są częste, pre-omdlenie jest rzadsze, omdlenia są rzadkie).

2. Czynniki mózgowe.

• Przejściowe ataki niedokrwienne.
  
  1. Niewydolność kręgowo-podstawna i szyjna.
     
  2. Rozlane drgawki małych tętnic mózgowych (encefalopatia nadciśnieniowa).
  
  
• Niestabilność emocjonalna, nerwowość, histeria.

Aby zapobiec chorobom powodującym omdlenia i napady padaczkowe, konieczne jest utrzymanie zdrowego stylu życia i unikanie urazów głowy.

Autor: Pashkov M.K. Koordynator projektu treści.

Napady padaczki bez utraty przytomności

Podobne terminy: diagnostyka różnicowa; padaczka może być mylona

Zaburzenia rytmu serca (arytmia serca)

Upośledzenie świadomości w omdleniu jest spowodowane niedostatecznym przepływem krwi do mózgu, co z kolei jest częściowo spowodowane spadkiem pojemności minutowej serca. Głośność ta może również być poniżej normy, jeśli rytm serca jest zaburzony. Minutowa głośność zmniejsza się zarówno przy bardzo wolnym, jak i bardzo szybkim tętnie.
Trudno jest odróżnić upośledzoną świadomość w wyniku zaburzeń rytmu serca od napadu padaczkowego. Jednak w niektórych przypadkach osoba w pobliżu może stwierdzić, że podczas ataku puls pacjenta był nieobecny lub bardzo nierównomierny, a czasami sama ofiara zauważa szybkie bicie serca przed upośledzeniem świadomości.

Tętno można łatwo kontrolować za pomocą elektrokardiografii. Zmiany napięcia związane ze skurczem różnych komór serca mają wystarczającą amplitudę, więc można je łatwo rejestrować na magnetofonie kasetowym dla okresów dziennych i analizować ich występowanie w związku z objawami. Sercową przyczynę upośledzenia świadomości stwierdza się u około 1/4 pacjentów, którzy najpierw skontaktowali się z neurologiczną konsultacją w sprawie tymczasowej utraty przytomności.

Zlokalizowane zmniejszenie mózgowego przepływu krwi podobne do padaczki

Omówione powyżej zmiany w przepływie krwi wpływają jednakowo na wszystkie części mózgu. U osób starszych zmiany miażdżycowe obserwuje się w tętnicach szyi i głowy. Tymczasowe zablokowanie tętnicy w jednej części mózgu może wystąpić z fragmentem złogów wapiennych lub zakrzepem krwi przenoszonym przez przepływ krwi z większej tętnicy. Neuropatolodzy nazywają ten stan „przemijającym kryzysem niedokrwiennym”. W niektórych z tych krótkich epizodów osłabienie mięśni lub mrowienie w jednej lub drugiej kończynie może nieco przypominać częściowe napady ruchowe lub czuciowe (patrz strona internetowa). Chociaż ogniskowe napady ruchowe mogą wystąpić w części mózgu, w której utworzyła się blizna w obszarze ciągłego blokowania tętnic po udarze, przejściowe niedokrwienne kryzysy są związane z tymczasowym porażeniem, a nie z drgawkami.

U młodych ludzi podczas migren występują lokalne (ogniskowe) zmiany neurologiczne. W pierwszym etapie klasycznego ataku migreny dochodzi do skurczu tętnic, który zmniejsza ogniskowy przepływ krwi do mózgu. Nie jest jeszcze jasne, czy warunek ten jest pierwotny w odniesieniu do pewnego tłumienia aktywności komórek nerwowych. Najczęściej dotyczy to regionu potylicznego. W rezultacie halucynacje występują w postaci zniekształconych obiektów lub migoczących świateł i nie tworzą się halucynacje wzrokowe, które mogą być jednym z przejawów częściowego zajęcia czasowego pochodzenia (patrz strona internetowa). Czasami skurcz wpływa na motoryczny lub czuciowy obszar mózgu, powodując krótkotrwały paraliż lub zaburzenia percepcji po przeciwnej stronie ciała bez napadów.

Narkolepsja jest jak atak padaczki

Każdy z nas może czuć się senny podczas dusznej publiczności lub długiej podróży samochodem. Jednak ludzie cierpiący na narkolepsję odczuwają nieodparte pragnienie snu w innych miejscach i mogą naprawdę zasnąć w całkowicie nieodpowiednich okolicznościach. Ten niezwykły objaw może być związany z „katapleksją”, nieoczekiwaną utratą tonu postawy, która powoduje załamanie bez utraty przytomności, często w wyniku silnych emocji, takich jak na przykład gniew lub radosne zaskoczenie. W pewien sposób zjawiska te są bardzo zbliżone do epilepsji, ponieważ prawdopodobnie są wynikiem niektórych napadowych zaburzeń komórek nerwowych mózgu. Jednak u takich pacjentów napady padaczkowe występują nie częściej niż w populacji ogólnej, ich EEG, pobrane w stanie czuwania, jest zawsze normalne, a korzystny wynik można osiągnąć przy użyciu zupełnie innego rodzaju leków niż leki stosowane w padaczce.

Upadki są jak padaczka

Podobne zjawiska obserwuje się tylko u kobiet w średnim wieku i często w okresie f - 2 lat. Obraz obserwowany w tym przypadku jest niezwykle nietypowy. Kobieta narzeka, że ​​chodząc nagle czuje, że zginają się jej nogi. Może spaść na kolana lub uderzyć się w twarz. W każdym razie jest absolutnie pewna, że ​​jest świadoma wszystkiego, co się dzieje, i jest równie pewna, że ​​się nie potknęła. Z różnym stopniem pewności przyjmuje się, że przyczyną tego stanu jest osłabienie mięśni ud lub upośledzony przepływ krwi do pnia mózgu, wpływający na odruchy posturalne. Niezależnie od mechanizmu tego zjawiska, neuropatolodzy uważają, że nie jest on w żaden sposób związany z epilepsją.

Drganie nóg (drgawki miokloniczne; drgawki hipnagogiczne) powinno być różnie diagnozowane z padaczką

Około 80% dorosłych w danym okresie życia niespodziewanie drga jedną lub drugą nogą, zwykle wieczorem przed zaśnięciem. Takie drganie jest związane lub może spowodować nagłe przebudzenie. Niektóre osoby mają tak wiele drgań, że ich małżonkowie nie chcą spać z nimi w tym samym łóżku z powodu ciągłych wstrząsów. Te drgania muszą być jakimś konwulsyjnym rozładowaniem komórek nerwowych, niekoniecznie w mózgu. Dlatego są blisko epilepsji, ale nie są uważane za takie ze względu na prawie uniwersalny rozkład w populacji i brak związku z ciężkimi napadami padaczkowymi. Innymi słowy, nie ma związku między tymi drganiami a porannymi drganiami mioklonicznymi związanymi z typowymi nieobecnościami lub napadami toniczno-klonicznymi (patrz strona internetowa).

Zawroty głowy mogą przypominać atak padaczki.

Lekarze bardzo dokładnie rozróżniają prawdziwe zawroty głowy, tj. uczucie utraty równowagi ciała względem przestrzeni, od niespecyficznych odczuć w okolicy głowy, które można określić jako „pustkę” lub „mgłę” i które często są związane z lękiem i depresją. Prawdziwe zawroty głowy rzadko są objawem częściowego napadu pochodzenia doczesnego. Częściej jest to konsekwencja naruszenia funkcji narządu równowagi (labiryntu) znajdującego się w uchu wewnętrznym. Zaburzenia błędnika są czasami obserwowane zarówno u dorosłych, jak iu dzieci. U małych dzieci dość trudno jest odróżnić zawroty głowy pochodzenia napadowego od częściowego napadu, ponieważ w obu przypadkach dziecko jest przerażone i może albo złapać matkę, albo przewrócić się. Różnicowanie opiera się na braku amnezji lub splątaniu po ataku nie niebezpiecznych napadów zawrotów głowy oraz na pozytywnych wynikach w badaniu funkcji labiryntu.

Drżenie może przypominać atak padaczki

W niektórych przypadkach gorączka związana z gorączką, która jest szczególnie powszechna w przypadku infekcji dróg moczowych, może być mylona z napadami.
Koszmary
Podobne zjawiska są powszechne u dzieci w wieku 5–10 lat i często budzą niepokój rodziców. Typowe zdjęcie: dziecko, które spało przez 1-3 godziny, nagle budzi się i zaczyna krzyczeć. Siedzi w łóżku z szeroko otwartymi oczami, nie reagując na to, co dzieje się wokół niego, podczas gdy nie można go uspokoić. Po około minucie dziecko kładzie się, odwraca i nadal śpi. Następnego ranka nic nie pamięta. W takich przypadkach wystarczy uspokoić rodziców.

Wybuchy gniewu / agresywności są ważne, aby nie mylić ich z napadami padaczkowymi

Ekscentryczne, wyzywające zachowanie i dezorientacja myśli mogą w rzadkich przypadkach przejawiać złożone częściowe zajęcie pochodzenia doczesnego. Jednak agresja lub niekontrolowany gniew prawie nigdy nie jest obserwowany w przypadku napadów padaczkowych i zwykle jest wywoływany przez kogoś lub coś, nawet jeśli przyczyna jest bardzo trywialna.

Kleszcz, zwyczaje, rytualne ruchy są podobne do manifestacji choroby epileptycznej

Kleszcz u dzieci zwykle wpływa na górną część twarzy i objawia się obrotem oka lub częstym mruganiem. Bardziej złożone nawyki, takie jak wąchanie lub rzucanie włosów, które spadły na oczy, są powszechne wśród dzieci i rzadko mylone z napadami padaczkowymi. Czasami jednak dzieci mają dziwne nawyki ruchowe, w których odczuwają oczywistą przyjemność, ale kiedy otrzymują komentarz, natychmiast zatrzymują takie ruchy. Czasami niemowlęta i dzieci zaczynają chodzić kołysząc się tam iz powrotem, tworząc biodra przypominające masturbację.

Kolka jest jak atak

Kolka lub „gazy” to powszechne zjawisko wśród niemowląt i małych dzieci, które zwykle łatwo rozpoznać i zdiagnozować. Jednak czasami kolka lub ból innego rodzaju jest mylony ze skurczami niemowląt (zespół Westa), co może prowadzić do opóźnienia w diagnozie tego rodzaju padaczki.

Zwiększone oddychanie jest ważne, aby nie mylić go z napadem padaczki

Zbyt częste i głębokie oddechy są jedną z reakcji organizmu, przez które, jak szybkie bicie serca, objawia się lęk. Podobna reakcja wydaje się szczególnie powszechna u nastoletnich dziewcząt. Jeśli trwa dłużej niż kilka minut, nadmiar dwutlenku węgla jest usuwany z krwi przez płuca, która staje się alkaliczna. Wpływa to na ilość wapnia we krwi, a zatem na przewodzenie impulsów nerwowych i skurcz mięśni. Efekt netto przejawia się w tym, że dana osoba odczuwa bolesne mrowienie w dłoniach i palcach stóp, które zginają się i kurczą, przyjmując pozycję konwulsyjną. Brak dwutlenku węgla powoduje również zawroty głowy, a ogólny obraz można pomylić z tym obserwowanym podczas napadu. Leczenie w takich przypadkach jest proste i niezwykle skuteczne. Nos i usta pacjenta są przykryte (przez krótki czas) kartką papieru lub plastikową torbą, co pozwala mu ponownie wdychać wydychane powietrze nasycone dwutlenkiem węgla. Procesy chemiczne i stan kliniczny organizmu szybko się normalizują..

Symulacja napadów padaczkowych

Może się wydawać dziwne, że ktoś chce zasymulować napad padaczkowy, ale w praktyce konsultacji z lekarzami jest to jeden z najczęstszych przypadków, gdy trzeba skorzystać z diagnostyki różnicowej. Zdecydowana większość tych pacjentów wie coś o epilepsji: albo obserwowali napady od swoich krewnych, albo (co jest częstsze) sami mieli prawdziwe napady. Dopóki specjalista nie nauczy się odróżniać napadów prawdziwych od wyimaginowanych, może nie być w stanie dokładnie określić obserwowanego zjawiska. Lekarz może wpaść w pułapkę zmuszania do przepisywania coraz większej liczby leków przeciwpadaczkowych w celu leczenia napadów, które, jego zdaniem, nie są kontrolowane. I odwrotnie, obserwując jeden atak, o którym lekarz jest przekonany, może błędnie założyć, że wszystkie inne są również symulowane.

Prawdziwe napady można odróżnić od wyimaginowanych drgawek, których często nie można naśladować dość umiejętnie. Kolega autorów (David Marsden) słusznie zauważył, że „są wzmacniani przymusem i osłabieni przez nieuwagę”. Nietrzymanie moczu nie jest znakiem różnicującym, ponieważ można je symulować, co w wielu przypadkach się udaje. Praktycznie niepodważalne dowody symulacji można uznać za formalny EEG zarejestrowany podczas uogólnionego „zajęcia”.

Jednak konwulsyjne ruchy pacjentów mogą zepsuć nagranie tak bardzo, że jego interpretacja jest bardzo trudna. W wielu przypadkach wideo w połączeniu z EEG jest bardziej przydatne..

Psychiatrzy (słusznie lub niesłusznie) rozróżniają między symulowaniem choroby osoby z uwagi na jej świadome pragnienie zachorowania, na przykład, aby uniknąć wcielenia do wojska, a nieświadomą histerią, w której symulacja jest podobno produktem podświadomej aktywności umysłowej. W każdym razie istnieje potencjalna korzyść dla pacjenta. Udając napady, ludzie szukają więcej uwagi. Zamiast obwiniać takich pacjentów, lekarze powinni uznać takie zjawiska za dowód, że pacjenci nie są w stanie poradzić sobie z problemami życiowymi i zrobić wszystko, co w ich mocy, aby im pomóc i ochronić się przed zarzutami.

Wreszcie drgawki mogą wystąpić z wieloma innymi chorobami lub zaburzeniami ogólnoustrojowymi. Jest to na przykład hipoglikemia (niski poziom cukru we krwi), która może rozwinąć się u pacjentów z cukrzycą, jeśli do leczenia zostaną przepisane zbyt duże dawki insuliny; niewydolność nerek i wątroby; niewydolność oddechowa; alkoholizm i status wycofania; wrodzone zaburzenia metaboliczne (patrz strona internetowa). I należy zauważyć, że we wszystkich przypadkach należy pamiętać o potencjalnych konsekwencjach zamierzonego stosowania zabronionych narkotyków w celu wywołania napadów.

Proste omdlenie (omdlenie; kryzysy wazowagalne) jest ważne, aby nie mylić go z napadem padaczkowym

Medyczna nazwa tego stanu to omdlenie. Wielu z nas musiało doświadczyć jednego lub więcej omdlenia, a bardzo często zdarza się to w szkole. W omdleniu upośledzenie lub utrata przytomności nie występuje z powodu konwulsyjnego rozładowania komórek nerwowych mózgu, ale ponieważ komórki te są „zagłuszone” w wyniku niedostatecznego dopływu tlenu do tętnic krwi.

Kiedy człowiek wstaje, jego mózg znajduje się 38 cm nad sercem, gdy się kładzie, te dwa narządy są na tym samym poziomie. Dlatego, jeśli wzrośnie, ciśnienie krwi musi wzrosnąć, aby przepływ krwi do mózgu pozostał niezmieniony. Zwykle towarzyszy temu kombinacja (bez żadnych ostrych odchyleń) zwiększonego tętna i zwężenia naczyń krwionośnych w jamie brzusznej i nogach. Zgromadzone doświadczenie daje nam przykłady niepowodzenia tego mechanizmu. Najczęstszym odchyleniem jest nadmierne spowolnienie rytmu serca, obserwowane u niektórych wrażliwych osób, gdy widzą krew lub jako reakcję na ból. Ten spadek częstości akcji serca zachodzi za pośrednictwem nerwu błędnego i jest często nazywany „kryzysem wazowagalnym”.

Podczas skurczu mięśni nóg i bioder podczas chodzenia krew żylna w normalnych warunkach jest kierowana z powrotem do serca. Jeśli z powodu bezruchu odpływ żylny jest niewystarczający (na przykład żołnierz na paradzie stoi na baczność lub dziewczyna siedzi na spotkaniu w szkole), może dojść do omdlenia. W takich przypadkach omdlenie jest najwyraźniej zjawiskiem „zakaźnym społecznie”: gdy tylko wspomniana dziewczyna i żołnierz stracą przytomność, to samo stanie się z innymi w ciągu kilku minut.

Zwykle odwrotny przepływ krwi do serca z nóg przebiega płynnie przez klatkę piersiową i brzuch. Przy długotrwałym kaszlu lub napięciu podczas wypróżnień ciśnienie w klatce piersiowej znacznie wzrasta, zapobiegając odpływowi krwi do serca. Krew, która nie dociera do serca, nie może nawet stamtąd się wydostać, dlatego przy takiej sekwencji zjawisk może również wystąpić naruszenie przepływu krwi do mózgu, w wyniku czego omdlenie.

Jeśli naczynia krwionośne tułowia i nóg są w stanie zrelaksowanym, powiększonym, gdy dana osoba bierze ciepłą kąpiel lub leży w wygodnym ciepłym łóżku, wstawanie (na przykład w celu odebrania telefonu) może powodować omdlenia. Może się to również zdarzyć osobom starszym, gdy wstają w nocy z łóżko, aby przejść do toalety. W tym przypadku sytuacja jest bardziej skomplikowana, ponieważ wiadomo, że na początku oddawania moczu następuje odruchowe rozszerzenie naczyń krwionośnych nóg. Ten tak zwany „omdlenie moczu” częściej obserwuje się u mężczyzn, nie tylko dlatego, że częściej niż kobiety oddają mocz w nocy (z powodu powiększonej prostaty), ale tylko dlatego, że powodują oddawanie moczu.
Omdlenie czasami występuje w związku z niektórymi chorobami. Na przykład u diabetyków mogą wpływać na włókna nerwowe kontrolujące częstość akcji serca, a średnica naczyń krwionośnych może się zmieniać, w wyniku czego czasami ciśnienie krwi nie dostosowuje się do pozycji ciała. Istnieją inne rzadkie choroby mózgu, w których występuje podobne naruszenie kontroli ciśnienia krwi. Jeden z nich, nieco przypominający chorobę Parkinsona, znany jest jako zespół Shay-Drager, nazwany na cześć dwóch amerykańskich neuropatologów, którzy go opisali.

Jednak leki są częstszą przyczyną omdleń. Wiele osób przyjmuje tabletki obniżające wysokie ciśnienie krwi. Jednym z efektów niektórych z tych leków jest pojawienie się omdlenia przy wzroście. Niektóre leki przeciwdepresyjne, takie jak imipramina (tofranil), mają ten sam efekt..

W jaki sposób neurolog lub pediatra stwierdza, że ​​utrata pamięci jego pacjenta jest spowodowana raczej omdleniem niż padaczką? Znowu wszystko zależy od opisu odcinka. Główną rolę odgrywają okoliczności, w których miało to miejsce. Jeśli zdarzyło się to na widok wypadku drogowego lub podczas oglądania horroru, omdlenie wydaje się bardzo prawdopodobne. Dość często mężczyzna traci przytomność, obserwując generał swojej żony. Omdlenie prawie nigdy nie występuje, gdy dana osoba jest w pozycji leżącej na plecach, dlatego jeśli wystąpi w tym czasie, napad jest bardziej prawdopodobny. W bardzo rzadkich przypadkach zwolnienie rytmu serca może być tak silne, że w pozycji leżącej występuje omdlenie. Na przykład jeden z naszych pacjentów odczuwał taki strach przed leczeniem u dentysty, że straciła przytomność z powodu omdlenia nawet w przypadkach, gdy lekarz odrzucił krzesło prawie do pozycji poziomej.

Należy również wspomnieć o pojawieniu się objawów przed omdleniem. W przypadku omdlenia przepływ krwi do mózgu często zmniejsza się na wiele sekund przed utratą przytomności. W tym czasie układ nerwowy desperacko próbuje zawęzić inne naczynia krwionośne w celu zwiększenia ciśnienia centralnego. To zwężenie naczyń skóry prowadzi do bladości, a związane z tym rozładowanie autonomicznego (autonomicznego) układu nerwowego powoduje nudności i zwiększone pocenie się. Dlatego osoba w tym stanie charakteryzuje się dreszczami, bladością, zimnym potem. Inne objawy, które pomagają odróżnić omdlenie od napadu, obejmują rozluźnienie, w przeciwieństwie do sztywności i / lub drgawek podczas nieprzytomności i zwykle braku nietrzymania moczu. W przypadku omdlenia powrót pełnej świadomości i orientacji jest znacznie szybszy niż napad, zwykle po którym następuje okres zamieszania. W wielu przypadkach omdlenie szybko mija, gdy tylko osoba przyjmie pozycję poziomą, niezależnie od tego, czy upadł nieprzytomny, czy ułożony w taki sposób, że jego głowa jest na wysokości serca. W grę wchodzi naturalny mechanizm obronny, który przywraca przepływ krwi do mózgu. Czasami ten mechanizm nie działa - na przykład umywalka w łazience lub toalecie nie pozwala, aby bezwładne ciało spadło na podłogę. W niektórych przypadkach przyjaciele lub przechodnie, choć mają dobre intencje, zachowują się nieprawidłowo, wspierają ofiarę w pozycji pionowej. W takich okolicznościach przepływ krwi do mózgu może spaść do tak niskiego poziomu, że może nastąpić nietrzymanie moczu, drganie ciała i oczywiste drgawki. Ten stan należy traktować jako „napad hipoksyczny”, a nie napad z powodu padaczki.

Jako przykład trudnych sytuacji, które mogą być spowodowane tak niezwykłą sekwencją wydarzeń, możemy przytoczyć przypadek młodej pielęgniarki. Jeden z autorów tej książki został poproszony o jej zbadanie. Trzy dni po appendektomii po raz pierwszy wstała z łóżka i poszła do toalety w pokoju. Po drodze poczuła oszołomienie i dlatego pozostawiła otwarte drzwi. Kiedy opadła na siedzenie i napięła się, aby ułatwić wypróżnienie, poczuła się jeszcze gorzej. Przed utratą przytomności udało jej się wezwać inną pielęgniarkę. Widząc, że jej kolega ma upaść, wspierała ją, aby uniknąć obrażeń. Niedotlenienie mózgu, które rozwinęło się w tym samym czasie, doprowadziło do napadu niedotlenienia. Dokonano nieprawidłowej diagnozy padaczki, a dalsza praca pacjenta jako pielęgniarki była zagrożona.
Omdlenia u nastolatków, zwłaszcza dziewcząt, mogą powodować poważne problemy, a czasem doznają obrażeń. Ich konstytucja i styl życia wydają się być niespójne, więc zwykłe zalecenie (spędzanie więcej czasu na świeżym powietrzu i ćwiczenia) wydaje się bezużyteczne. O wiele ważniejsze jest, aby przekonać dziewczynę o potrzebie natychmiastowego położenia się, gdy tylko poczuje pojawienie się typowych objawów przed omdleniem. Na szczęście nawroty takich nieprzyjemnych epizodów występują zwykle w ciągu nie więcej niż 1 roku..

Odruchowe napady niedotlenienia

Takie napady są jednym z rodzajów omdleń, ale zasługują na szczególną uwagę, ponieważ często są błędnie rozpoznawane jako napady padaczkowe. Odruchowe napady niedotlenienia (zwane również napadami omdlenia bladego) są zwykle obserwowane u dzieci w wieku od 1 do 4 lat, ale występują również u starszych dzieci, a nawet dorosłych. Takie ataki zawsze są wywoływane albo przez nagły strach, albo przez nieoczekiwany ból. Te odczucia stymulują nerw (błędne), co powoduje spowolnienie rytmu serca lub nawet zatrzymanie na kilka sekund. W rezultacie u dziecka pojawia się bladość, relaksacja ciała, a czasem drgawki kloniczne. Atak prawie natychmiast ”znika, po czym dziecko czasami płacze, a potem wygląda na senne. Po kilku minutach zwykle wraca do normy. Takie ataki nie uszkadzają mózgu i serca, nie wymagają leczenia i zwykle kończą się w wieku 5-10 lat.

Ataki wstrzymywania oddechu są ważne, aby nie mylić ich z napadami padaczkowymi

Napady te obserwuje się tylko u małych dzieci (zwykle od 1 do 3 lat). W typowych sytuacjach powstają, gdy dzieci są czymś zdenerwowane lub gdy są skarcone lub klapsy. Dziecko wpada w stan gniewu lub silnej frustracji i wstrzymuje oddech. Po kilku sekundach pojawia się błękit (sinica) z powodu braku tlenu we krwi, dziecko traci przytomność, a jego ciało rozluźnia się. Ze względu na zmniejszone pobieranie tlenu do mózgu (ponieważ wystąpiło opóźnienie w oddychaniu) dziecko może pojawić się kilka ruchów klonicznych (drgania) i może wystąpić oddawanie moczu. We wszystkich przypadkach po kilku minutach oddychanie zostaje przywrócone, a stan normalny powraca. Takie wstrzymujące oddech ataki zwykle kończą się w wieku od 4 do 5 lat..

Napady padaczki bez utraty przytomności

Utrata przytomności może być krótkotrwała (omdlenie), tj. W ciągu kilku sekund i minut, lub długotrwała (śpiączka), tzn. Godziny i dni mogą trwać. Nie we wszystkich przypadkach można wytyczyć wyraźne granice między nimi..

Senność, odrętwienie i otępienie oznaczają stany, w których świadomość jest ograniczona, ale nie całkowicie nieobecna. Warunki te różnią się tylko nasileniem od śpiączki i są głównie z tych samych powodów..

Mówią o otępieniu, gdy pacjent z jakiegokolwiek powodu nie znajduje wyrazu woli. Stupor może towarzyszyć stanom przedomatycznym; występuje również w przypadku innych cierpień somatycznych (obrzęk śluzowaty, guz mózgu), ale obserwuje się go głównie w chorobach psychicznych, a przede wszystkim w schizofrenii. Czasami otępienie powoduje zamieszanie ze stanem przedomatycznym.
Krótkotrwała utrata przytomności może być spowodowana zaburzeniami mózgowymi lub krążenia..

Utrata taktyki wideo

Padaczka

Klasyczny napad padaczkowy charakteryzuje się obecnością aury i faktycznym atakiem konwulsyjnym z objawami ścinania (drgawki), który zawsze występuje nagle, po którym następuje kolejny etap napadowy (śpiączka, splątanie, silne bóle głowy itp.) Napad padaczkowy rozwija się niezależnie od pozycji ciała (jest to ważne odróżnić od niektórych form zapaści naczyniowej). Napady powtarzają się w mniej lub bardziej długich odstępach czasu.

Aura epileptyczna wyraża się w różnych zjawiskach: zmysłowej (parestezja, widzenie płomienia, zjawiska akustyczne), motor x (drganie), naczynioruchowe x (blanszowanie, zaczerwienienie, pocenie się), trzewny (nagły głód) i umysłowy (nagła zmiana nastroju). U niektórych pacjentów objawy te zawsze postępują stereotypowo..

W rzeczywistości napad drgawkowy zaczyna się nagle od ogólnego tonicznego skurczu mięśni, trwającego około pół minuty i przechodzącego w fazę kloniczną z ostrymi drganiami całego ciała. Często napady zaczynają się od krzyku, głównie z ust wydobywa się krwawa ślina..

Ukąszenia języka są opcjonalne, ale często towarzyszą napadom padaczkowym i dlatego mają dużą wartość diagnostyczną. Ukąszenia języka można również zaobserwować w przypadku ataków sercowo-naczyniowych, ale prawie nigdy w przypadku histerii. Często mimowolne oddawanie moczu. W przypadku prawdziwej padaczki jednostronne drgawki występują niezwykle rzadko, a bezpośrednia obserwacja napadu padaczkowego zwykle pozwala postawić wiarygodną diagnozę na obrazie klinicznym..

Rozpoznanie małych napadów padaczkowych („petit mal”), w których nie występują zjawiska konwulsyjne, jest trudniejsze. Niewielka epilepsja (epilepsja drobna) lub epilepsja bez drgawek charakteryzuje się szczególnymi warunkami (nieobecnościami), które pojawiają się przez chwilę, które zwracają uwagę innych przez pojawienie się nieobecnego spojrzenia lub niemotywowanego zaprzestania działalności. W innych przypadkach ropnia pojawiają się automatyczne ruchy (żucie, drganie), podobnie jak właściwe napady padaczkowe, okresom tym towarzyszy następująca amnezja..

Zawroty głowy i omdlenia padaczkowe występują rzadziej i najczęściej są mieszane z napadami z powodu zaburzeń sercowo-naczyniowych. Ich powtarzający się charakter bez oznak zaburzeń krążenia pozwala postawić prawidłową diagnozę. Napady narkoleptyczne należy odróżnić od samej narkolepsji.
Rozpoznanie padaczki można potwierdzić przez załamanie serca wstrząsem diazolowym, a ostatnio za pomocą elektroencefalogramu.

Czym jest epilepsja - jak się objawia i jak pomóc w ataku epilepsji

Padaczka jest stanem neurologicznym charakteryzującym się nadmierną aktywnością elektryczną neuronów, któremu towarzyszy utrata przytomności, skurcze i mimowolne skurcze mięśni.

Chorobę można sklasyfikować w zależności od objawów, które się objawiają i powodów, które mogą być genetyczne lub nabyte w naturze..

Co to jest padaczka

Padaczka jest poważną chorobą neurologiczną, której cechą jest nagły początek kryzysu prowadzącego do utraty przytomności, mimowolnych skurczów mięśni lub utraty napięcia mięśniowego.

Chociaż izolowany napad padaczkowy może zdarzyć się każdemu w ciągu życia, mówi się, że prawdziwa padaczka występuje wtedy, gdy napady są regularnie powtarzane..

Patologia jest przewlekła i często nie można jej wyleczyć, ale można ją kontrolować poprzez podawanie leków..

Śmiertelność bezpośrednio związana z chorobą nie jest wysoka; współistniejące napady, które mogą prowadzić do obrażeń, czasem śmiertelnych, stanowią większe ryzyko.

Rodzaje napadów padaczkowych

Padaczka spowodowana nieproporcjonalnym wzrostem aktywności elektrycznej niektórych neuronów zlokalizowanych na poziomie kory mózgowej.

W zależności od lokalizacji ognisk epileptogennych (tj. Neuronów o nietypowej aktywności) możemy wyróżnić następujące typy padaczki:

• Częściowe (lub ogniskowe), gdy neurony o nieprawidłowej aktywności znajdują się tylko w jednej z dwóch półkul mózgu. Takie formy padaczki mogą wystąpić tylko w konwulsjach, które prawie nigdy nie prowadzą do utraty przytomności..
• Uogólnione, gdy neurony o zwiększonej aktywności elektrycznej znajdują się w obu półkulach mózgu. Takie formy zawsze charakteryzują się napadami padaczkowymi z utratą przytomności..

Uogólnione napady padaczki można dalej podzielić na sześć różnych typów, w zależności od objawów, w których występują:

• Brak towarzyszących objawów, w którym następuje utrata przytomności na krótki czas (od 4 do 20 sekund).
• Z atonicznymi skurczami, w którym dochodzi do całkowitej utraty napięcia mięśniowego, a pacjent nagle upada na ziemię.
• Z tonicznymi skurczami, w którym występuje zwiększone napięcie mięśniowe, co prowadzi do sztywności mięśni.
• Z drgawkami klonicznymi, objawiające się niekontrolowanymi, rytmicznymi i powtarzającymi się ruchami mięśni.
• Z długotrwałymi napadami toniczno-klonicznymi, od minimum 5 do maksymalnie 10 minut i charakteryzują się trzema etapami skurczu mięśni, skurczami i utratą napięcia mięśniowego, w tym zwieraczy odbytu i moczowodów.
• Z napadami mioklonicznymi, objawiające się drżeniem na poziomie ramion i nóg.

Można dokonać innego podziału w zależności od sposobu wystąpienia napadów:

• Prowokowane napady padaczkowe, gdy drgawki występują w wyniku stresu lub zdarzenia inicjującego, na przykład padaczka światłoczuła (występuje w wyniku ekspozycji na intensywne światło)
• Crampless Cramps, kiedy atak padaczki rozpoczyna się spontanicznie, bez zdarzenia prowokującego.

Zasadniczo napady wszelkiego rodzaju ustępują samoistnie w ciągu kilku minut.

Hipotetyczne przyczyny padaczki

Padaczka jest spowodowana nieprawidłową aktywnością elektryczną neuronów, aw 60% przypadków jej źródło nie jest znane..

Hipotezy o występowaniu padaczki wskazują na dwie możliwe przyczyny:

• Genetyka: tj. zmiana jednego lub więcej genów prawdopodobnie zaangażowanych w tworzenie kanałów jonowych neuronów mózgowych.
• Nabyty: tj. rodzaj padaczki spowodowanej czynnikami zewnętrznymi.

Jeśli chodzi o padaczkę genetyczną, możemy powiedzieć, co następuje:

• Padaczka występuje u 90% pacjentów cierpiących na patologię genetyczną zwaną zespołem Angelmana.
• Występuje u 1-10% pacjentów cierpiących na zespół Downa.
• Niektóre badania wykazały, że u pary identycznych bliźniaków, jeśli jedno z nich cierpi na epilepsję, drugie jest bardziej niż 50% narażone na patologię, podczas gdy w przypadku bliźniąt heterozygotycznych prawdopodobieństwo wynosi około 15%.
• Jedna postać łagodnej padaczki z dzieciństwa pojawia się w nocy lub w godzinach przed przebudzeniem..
• Miokloniczna epilepsja dziecięca charakteryzuje się pojawieniem się intensywnych skurczów mięśni.

Jeśli chodzi o nabytą padaczkę, najczęstszymi przyczynami patologii są:

• Nowotwór mózgu, co stanowi 4% prawdziwej padaczki i 30% napadów.
• Choroba zakaźna, takie jak opryszczkowe zapalenie mózgu (powoduje napady padaczkowe w 50% przypadków), zapalenie opon mózgowych (mniej niż 10% przypadków), zakażenie łańcucha świń (prowadzi do padaczki w 50% przypadków) i inne infekcje mózgu, takie jak malaria mózgowa i toksoplazmoza.
• Zaburzenia neurodegeneracyjne, jak choroba Alzheimera, stwardnienie rozsiane, patologie układu odpornościowego, takie jak autoimmunologiczne zapalenie mózgu.
• Nadużywanie alkoholu lub narkotyków podczas ciąży.
• Silny URAZY głowy lub urazy związane z operacją mózgu.
• Autyzm.
• Trudności w oddychaniu, co wydarzyło się podczas porodu, co powoduje przejściowy stan niedotlenienia (brak tlenu) mózgu u noworodka.
• Udar lub niedokrwienie krwotok mózgowo-naczyniowy i mózgowy.
• Zaburzenia metaboliczne, które prowadzą do gromadzenia się toksycznych produktów.

Objawy: jak manifestują się kryzysy

Jak wspomniano wcześniej, drgawki przejawiają się na różne sposoby. Istnieją jednak typowe objawy, które obejmują:

• Nagła utrata przytomności trwająca od kilku sekund do kilku minut.
• Zmniejszenie napięcia mięśniowego aż do atonii mięśni, zarówno mięśni szkieletowych, jak i mięśni zwieraczy (z niezamierzonym uwolnieniem kału i moczu).
• Intensywne skurcze mięśni, które powodują ciężką sztywność. Silny skurcz mięśni może również powodować poważne obrażenia, szczególnie jeśli pacjent przypadkowo ugryzie się w język.
• Skurcze i drgania kończyn.
• Utrata śliny i piany w ustach.
• Zawroty głowy i bóle głowy.

Leki do kontrolowania ataków padaczki

Leczenie padaczki polega głównie na podawaniu leków w celu kontrolowania początku i objawów napadów padaczkowych, ponieważ patologia ta jest przewlekła i nie można jej całkowicie wyleczyć..

Najczęściej używane:

• Walproinian sodu jest lekiem przeciwdrgawkowym, przydatnym do kontrolowania napadów podczas napadów padaczkowych
• Clobazam - benzodiazepina, która jest najczęściej stosowana w napadach toniczno-klonicznych.
• Esogabin - stosowany w leczeniu epilepsji częściowej.
• Lewetyracetam - stosowany w przypadku napadów częściowych, toniczno-klonicznych i mioklonicznych.
• Fenytoina - stosowana w leczeniu napadów toniczno-klonicznych.
• Topiramat - stosowany w przypadku napadów toniczno-klonicznych i uogólnionej padaczki.
• Klonazepam - stosowany jako wzmacniacz terapeutyczny w połączeniu z jednym z innych leków przeciwpadaczkowych.

Leki muszą być przyjmowane przez całe życie, aby zapewnić dobrą kontrolę patologii, ale jeśli pacjent nie ma napadów padaczkowych w ciągu 2-4 lat, dawkę leku można stopniowo zmniejszać do całkowitego niepowodzenia.

Operacja: w przypadku awarii leku

Kontrolę napadów można również wdrożyć metodami chirurgicznymi, szczególnie u pacjentów ze słabą odpowiedzią na leki..

Możliwe są następujące zabiegi chirurgiczne:

• Resekcja przedniego płata skroniowego mózgu z jednoczesną resekcją hipokampa w celu zmniejszenia występowania napadów padaczkowych.
• Usunięcie lub zmniejszenie masy guza, prawdopodobnie odpowiedzialne za drgawki.
• Usunięcie części kory nowej mózgu w celu zmniejszenia występowania napadów padaczkowych.

Jedną z innowacyjnych metod jest stymulacja nerwu błędnego lub neurostymulacja. Za pomocą interwencji chirurgicznej umieszcza się urządzenie elektrostymulujące na poziomie nerwu błędnego pacjenta. To urządzenie poprzez stymulację nerwu błędnego może zmniejszyć występowanie napadów padaczkowych.

Alternatywne metody leczenia padaczki

Wśród alternatywnych metod leczenia padaczki wyróżnia się przede wszystkim dietę niskowęglowodanową. Dokładny mechanizm, dlaczego zmniejsza liczbę i częstotliwość napadów padaczkowych, nie jest jasny, ale najwyraźniej wynika to z nagromadzenia ciał ketonowych (powstających przy braku glukozy), które mogą zmniejszyć aktywność elektryczną neuronów.

Wraz z dietą ketogeniczną można stosować inne alternatywne terapie, takie jak joga, w celu zwiększenia tolerancji na stres, a tym samym zmniejszenia napadów związanych ze stresującymi zdarzeniami..

Klasyfikacja napadów padaczkowych u dorosłych

Padaczka jest endogennie organiczną chorobą ośrodkowego układu nerwowego, charakteryzującą się dużymi i małymi napadami, odpowiednikami epileptycznymi i patologicznymi zmianami osobowości. Padaczka występuje u ludzi i innych niższych ssaków, takich jak psy i koty.

Padaczka otrzymała historyczną nazwę - „padaczka” z powodu oczywistych oznak zewnętrznych, gdy pacjenci stracili przytomność i upadli przed atakiem. Padaczki są znane w historii, pozostawiając po sobie dziedzictwo kulturowe i historyczne:

• Fedor Dostojewski;
• Ivan Groznyj;
• Aleksander Wielki;
• Napoleon;
• Alfred nobel.

Padaczka jest szeroko rozpowszechnioną chorobą, która obejmuje wiele zespołów i zaburzeń, które są oparte na zmianach organicznych i funkcjonalnych w ośrodkowym układzie nerwowym. W przypadku padaczki u dorosłych obserwuje się wiele zespołów psychopatologicznych, na przykład psychozę padaczkową, majaczenie lub somnambulizm. Dlatego mówiąc o epilepsji, lekarze nie oznaczają właściwie konwulsyjnych ataków, ale zestaw patologicznych objawów, zespołów i kompleksów objawowych, które stopniowo rozwijają się u pacjenta.

Podstawą patologii jest naruszenie procesów wzbudzenia w mózgu, w wyniku czego powstaje napadowy ognisko patologiczne: seria powtarzających się wyładowań w neuronach, z których może nastąpić atak.

Jakie mogą być konsekwencje epilepsji:

1. Specyficzna koncentryczna demencja. Jego głównym objawem jest bradyfrenia lub sztywność wszystkich procesów umysłowych (myślenia, pamięci, uwagi).
2. Zmiana osobowości. Ze względu na sztywność psychiki sfera emocjonalno-wolicjonalna jest zaburzona. Dodano cechy charakterystyczne dla epilepsji, na przykład pedanterię, zrzędliwość, sarkastyczność.

• Stan padaczkowy. Stan ten charakteryzuje się powtarzającymi się napadami padaczkowymi w ciągu 30 minut, między którymi pacjent nie odzyskuje przytomności. Powikłanie wymaga resuscytacji.
• Śmierć. Z powodu ostrego skurczu przepony - głównego mięśnia oddechowego - wymiana gazowa zostaje zakłócona, co powoduje wzrost niedotlenienia organizmu i, co najważniejsze, mózgu. Powstawanie głodu tlenowego prowadzi do zaburzeń mikrokrążenia i krążenia tkanek. Włącza się błędne koło: nasilają się zaburzenia oddechowe i krążenia. Z powodu martwicy tkanek toksyczne produkty metaboliczne uwalniane są do krwioobiegu, wpływając na równowagę kwasowo-zasadową krwi, prowadząc do ciężkiego zatrucia mózgu. W takim przypadku śmierć może nadejść..
• Urazy wynikające z uboju podczas ataku. Kiedy pacjent rozwija drgawki, traci przytomność i upada. W momencie upadku padaczka uderza w asfalt głową, tułowiem, wybija zęby i łamie szczękę. W zaawansowanym stadium ataku, gdy ciało kurczy się gorączkowo, pacjent bije również głową i kończynami na twardej powierzchni, na której leży. Po odcinku na ciele znajdują się krwiaki, siniaki, siniaki i otarcia skóry.

Co należy zrobić w przypadku padaczki? Dla osób wokół i świadków krwawienia z nosa najważniejsze jest wezwanie zespołu pogotowia ratunkowego i usunięcie wokół pacjenta wszystkich tępych i ostrych przedmiotów, które epilepsja może wyrządzić krzywdy.

Przyczyny

Przyczyny padaczki u dorosłych to:

1. Urazowe uszkodzenia mózgu. Istnieje korelacja między mechanicznym uszkodzeniem głowy a rozwojem epilepsji jako choroby.
2. Udary, które zakłócają krążenie krwi w mózgu i prowadzą do organicznych zmian w tkankach układu nerwowego.
3. Wcześniejsze choroby zakaźne. Na przykład zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu. W tym powikłania zapalenia mózgu, takie jak ropień.
4. Wewnątrzmaciczne wady rozwoju i patologii przy urodzeniu. Na przykład uszkodzenie głowy podczas przejścia przez kanał rodny lub wewnątrzmaciczne niedotlenienie mózgu.
5. Choroby pasożytnicze ośrodkowego układu nerwowego: bąblowica, wągrzyca.
6. U dorosłych mężczyzn choroba może być spowodowana niskim poziomem testosteronu w osoczu..
7. Choroby neurodegeneracyjne układu nerwowego: choroba Alzheimera, choroba Peak, stwardnienie rozsiane.
8. Poważne zatrucie mózgu z powodu stanu zapalnego, długotrwałego używania alkoholu lub uzależnienia od narkotyków.
9. Zaburzenia metaboliczne.
10. Guzy mózgu, które mechanicznie uszkadzają tkankę nerwową.

Objawy

Nie każdy napad nazywa się epileptyczny, dlatego cechy kliniczne napadów są rozróżniane w celu sklasyfikowania ich jako „epileptyczne”:

• Nagły wygląd w dowolnym miejscu i czasie. Rozwój napadu nie zależy od sytuacji.
• Krótki czas trwania. Czas trwania odcinka wynosi od kilku sekund do 2-3 minut. Jeśli napad nie ustanie w ciągu 3 minut, mówią o krwawieniu z nosa lub histerycznym napadzie (atak podobny do padaczki, ale tak nie jest).
• Samozakończenie. Napad padaczkowy nie wymaga interwencji zewnętrznej, ponieważ na pewien czas zatrzymuje się sam.
• Tendencja do systematyczności z chęcią częstszego. Na przykład napad powtarza się raz w miesiącu, a z każdym rokiem choroby częstotliwość epizodów na miesiąc wzrasta.
• Dopasowanie „fotograficzne”. Zwykle u tych samych pacjentów napad padaczkowy rozwija się za pomocą podobnych mechanizmów. Każdy nowy atak powtarza poprzednie.

Najbardziej typowym uogólnionym napadem padaczkowym jest napad duży lub wielki mal.

Pierwsze oznaki to pojawienie się prekursorów. Kilka dni przed wystąpieniem choroby zmienia się nastrój pacjenta, pojawia się drażliwość, łamie mu się głowa, pogarsza się jego ogólne samopoczucie. Zazwyczaj prekursory są specyficzne dla każdego pacjenta. „Doświadczeni” pacjenci, znając swoich prekursorów, przygotowują się wcześniej na napad.

Jak rozpoznać epilepsję i jej początek? Zwiastuny zastępuje aura. Aura to stereotypowe krótkoterminowe zmiany fizjologiczne w ciele, które występują na godzinę przed atakiem lub kilka minut przed nim. Wyróżnia się te typy aury:

Wegetatywny

U pacjenta rozwija się nadmierna potliwość, ogólne pogorszenie samopoczucia, podwyższone ciśnienie krwi, biegunka, utrata apetytu.

Silnik

Obserwuje się małe tiki: drganie powiek, palec.

Trzewiowy

Pacjenci zauważają nieprzyjemne odczucia, które nie mają dokładnej lokalizacji. Ludzie skarżą się na bóle brzucha, kolki w nerkach lub ciężar serca.

Psychiczny

Uwzględniono proste i złożone halucynacje. W pierwszej opcji, jeśli są to halucynacje wzrokowe, przed oczami obserwuje się nagłe błyski, głównie o białym lub zielonym odcieniu. Treść złożonych halucynacji obejmuje widzenie zwierząt i ludzi. Treści są zwykle związane z istotnymi emocjonalnie zjawiskami dla danej osoby.

Omamy słuchowe w towarzystwie muzyki lub głosów.

Aurze węchowej towarzyszą nieprzyjemne zapachy siarki, gumy lub wyłożonego asfaltu. Gustownej aurze towarzyszy również dyskomfort.

W rzeczywistości aura psychiczna obejmuje déjà vu (deja vu) i jamais vu (jamevyu) - jest to również przejaw epilepsji. Déjà vu to sensacja tego, co już widzieliśmy, a jamevu to stan, w którym pacjent nie rozpoznaje wcześniej znanej sytuacji.

Iluzje należą do aury psychicznej. Zazwyczaj to zaburzenie percepcyjne charakteryzuje się uczuciem, że zmienił się rozmiar, kształt i kolor znanych kształtów. Na przykład na ulicy znajomy pomnik powiększył się, głowa stała się nieproporcjonalnie duża, a kolor stał się niebieski.

Aurze mentalnej towarzyszą zmiany emocjonalne. Przed zajęciem niektórzy obawiają się śmierci, niektórzy stają się niegrzeczni i drażliwi.

Somatosensoryczne

Występują parestezje: mrowienie skóry, uczucie pełzania, drętwienie kończyn.

Następną fazą po prekursorach jest atak toniczny. Ten etap trwa średnio 20-30 sekund. Skurcze obejmują cały mięsień szkieletowy. Zwłaszcza skurcz chwyta mięśnie prostownika. Kurczą się również mięśnie klatki piersiowej i przedniej ściany brzucha. Powietrze przepływa przez spazmatyczną głośnię podczas upadku, dlatego podczas upadku pacjenta inni mogą usłyszeć dźwięk (krzyk epileptyczny), który trwa 2-3 sekundy. Oczy szeroko otwarte, usta na wpół otwarte. Zwykle skurcze powstają w mięśniach ciała, stopniowo przenosząc się do mięśni kończyn. Ramiona z reguły są wygięte do tyłu, przedramiona są wygięte. Z powodu skurczów mięśni twarzy na twarzy pojawiają się różne grymasy. Odcień skóry staje się niebieski z powodu naruszenia krążenia tlenu. Szczęki są szczelnie zamknięte, oczodoły obracają się losowo, a źrenice nie reagują na światło..

Jakie jest niebezpieczeństwo tego etapu: rytm oddychania i aktywność serca są zakłócone. Pacjent przestaje oddychać, a serce zatrzymuje się.

Po 30 sekundach faza toniczna przepływa do fazy klonicznej. Ten etap polega na krótkotrwałych skurczach mięśni zginaczy tułowia i kończyn z ich okresowym rozluźnieniem. Skurcze mięśni klonicznych trwają do 2-3 minut. Stopniowo zmienia się rytm: mięśnie kurczą się rzadziej i częściej się rozluźniają. Z czasem drgawki kloniczne znikają całkowicie. W obu fazach pacjenci zwykle gryzą usta i język..

Typowymi objawami uogólnionego napadu toniczno-klonicznego są rozszerzenie źrenic (rozszerzenie źrenicy), brak odruchów ścięgien i oczu oraz zwiększona produkcja śliny. Przesolenie w połączeniu z ugryzieniem języka i warg prowadzi do zmieszania śliny i krwi - pojawia się pienista wydzielina z ust. Ilość piany zwiększa się również ze względu na fakt, że podczas ataku zwiększa się wydalanie potu i gruczołów oskrzelowych.

Ostatnim etapem poważnego zajęcia jest faza rozwiązania. 5-15 minut po odcinku występuje śpiączka. Towarzyszy mu atonia mięśni, co prowadzi do rozluźnienia zwieraczy - z tego powodu uwalniane są kał i mocz. Brak powierzchownych odruchów ścięgien.

Po przejściu wszystkich cykli ataku pacjent powraca do świadomości. Pacjenci zwykle skarżą się na bóle głowy i zły stan zdrowia. Częściowa amnezja jest również odnotowywana po ataku..

Drobne napady padaczkowe

Petit mal, ropień lub niewielki atak. Ta padaczka pojawia się bez drgawek. Jak ustalić: pacjent na chwilę (od 3-4 do 30 sekund) wyłącza świadomość bez prekursorów i aury. Jednocześnie cała aktywność motoryczna jest „zamrożona”, a epilepsja zamarza w kosmosie. Po odcinku aktywność umysłowa zostaje przywrócona do poprzedniego rytmu..

Nocne napady padaczki. Są ustalane przed snem, podczas snu i po nim. Odpowiada za fazę szybkiego ruchu oka. Napad padaczkowy we śnie charakteryzuje się nagłym początkiem. Ciało pacjenta przyjmuje nienaturalne postawy. Z objawów: dreszcze, drżenie, wymioty, niewydolność oddechowa, piana z ust. Po przebudzeniu mowa pacjenta jest zakłócona, jest zdezorientowany i przestraszony. Po ataku silny ból głowy.

Jednym z objawów nocnej padaczki jest somnambulizm, lunatycy lub lunatycy. Charakteryzuje się wykonywaniem stereotypowych akcji szablonowych z wyłączoną lub częściowo włączoną świadomością. Zwykle wykonuje takie ruchy, które wykonuje podczas snu.

Na obrazie klinicznym nie ma różnic między płciami: objawy padaczki u kobiet są dokładnie takie same jak u mężczyzn. Jednak w leczeniu bierze się pod uwagę płeć. Terapia w tym przypadku jest częściowo determinowana przez wiodący hormon płciowy.

Klasyfikacja choroby

Padaczka jest chorobą wieloaspektową. Rodzaje padaczki:

• Padaczka objawowa to podgatunek charakteryzujący się wyraźną manifestacją: miejscowymi i uogólnionymi napadami z powodu organicznej patologii mózgu (guz, uszkodzenie mózgu).
• Padaczka kryptogenna. Towarzyszą mu również oczywiste znaki, ale bez oczywistego lub bez ustalonego powodu. To około 60%. Podgatunek - kryptogenna padaczka ogniskowa - charakteryzuje się tym, że dokładne skupienie nienormalnego wzbudzenia w mózgu jest ustalone, na przykład w układzie limbicznym.
• Padaczka idiopatyczna. Obraz kliniczny pojawia się w wyniku zaburzeń czynności ośrodkowego układu nerwowego bez organicznych zmian w materii mózgu.

Istnieją osobne formy padaczki:

1. Padaczka alkoholowa. Pojawia się w wyniku toksycznego działania produktów rozpadu alkoholu z powodu długotrwałego nadużywania..
2. Padaczka bez skurczów. Przejawia się to takimi podgatunkami:
   • ataki sensoryczne bez utraty przytomności, w których nienormalne wyładowania są zlokalizowane we wrażliwych obszarach mózgu; charakteryzuje się zaburzeniami somatosensorycznymi w postaci nagłego zaburzenia widzenia, słuchu, węchu lub smaku; często dołączają się zawroty głowy;
   • napady wegetatywno-trzewne, charakteryzujące się głównie zaburzeniami przewodu żołądkowo-jelitowego: nagły ból rozprzestrzeniający się z żołądka na gardło, nudności i wymioty; zaburzona jest również aktywność serca i układu oddechowego;
   • atakom psychicznym towarzyszy nagłe upośledzenie mowy, afazja ruchowa lub czuciowa, złudzenia wzrokowe, całkowita utrata pamięci, upośledzenie świadomości, zaburzenia myślenia.
3. Padaczka skroniowa Ognisko wzbudza się w obszarze bocznym lub środkowym płata skroniowego mózgu końcowego. Towarzyszą temu dwie opcje: z utratą przytomności i częściowymi napadami, bez utraty przytomności i prostymi lokalnymi atakami.
4. Padaczka ciemieniowa. Charakteryzuje się ogniskowymi, prostymi atakami. Pierwsze objawy padaczki: zaburzenia percepcji schematu własnego ciała, zawroty głowy i halucynacje wzrokowe.
5. Przednio-skroniowa epilepsja skroniowa. Nieprawidłowe ognisko jest zlokalizowane w płatu czołowym i skroniowym. Charakteryzuje się wieloma opcjami, między innymi: złożonymi i prostymi atakami, ze świadomością i bez świadomości, z zaburzeniami percepcyjnymi i bez nich. Często objawia się uogólnionymi napadami drgawkowymi w całym ciele. Proces powtarza etapy padaczki jako poważnego zaburzenia napadowego (grand mal).

Klasyfikacja według czasu wystąpienia choroby:

• Wrodzony Pojawia się na tle wad płodu.
• Nabyta padaczka. Pojawia się w wyniku ekspozycji na dożylne negatywne czynniki wpływające na integralność i funkcjonalność ośrodkowego układu nerwowego.

Leczenie

Leczenie padaczki powinno być kompleksowe, regularne i długotrwałe. Znaczenie leczenia polega na tym, że pacjent przyjmuje wiele leków: przeciwdrgawkowe, odwodnienie i regenerujące. Lecz długoterminowe leczenie zwykle składa się z jednego leku (zasada monoterapii), który jest optymalnie dobierany dla każdego pacjenta. Dawkę dobiera się empirycznie: ilość substancji czynnej zwiększa się, dopóki ataki nie znikną całkowicie.

Gdy skuteczność monoterapii jest niska, przepisuje się dwa lub więcej leków. Należy pamiętać, że nagłe zaprzestanie stosowania leku może prowadzić do rozwoju stanu padaczkowego i doprowadzić do śmierci pacjenta.

Jak pomóc w ataku, jeśli nie jesteś lekarzem: jeśli jesteś świadkiem napadu, wezwij pogotowie i zanotuj czas rozpoczęcia ataku. Następnie kontroluj kurs: usuwaj kamienie, ostre przedmioty i wszystko, co może zranić pacjenta wokół padaczki. Poczekaj, aż atak dobiegnie końca i pomóż zespołowi karetki przetransportować pacjenta.

Co nie jest możliwe w przypadku padaczki:

1. dotknij i spróbuj zatrzymać pacjenta;
2. kłuć palce w usta;
3. trzymaj język za zębami;
4. włóż coś do ust;
5. spróbuj otworzyć szczękę.