Nerwoból migrenowy

Nerwoból migrenowy to jednostronny ból głowy, który ma nudny charakter i rozwija się na orbicie czołowej, któremu towarzyszy nieżyt nosa, obfite łzawienie, zwężenie źrenic i opadanie powiek.

Neuralgia migrenowa może mieć inne nazwy, takie jak ból głowy histaminy, nerwoból rzęsek, ból głowy w wiązce gruczołów (ból głowy).

80% pacjentów z neuralgią migrenową jest podatnych na ataki bólu głowy przez okres od jednego do dwóch miesięcy z dalszą remisją, która trwa od 5 do 10 miesięcy.

Napadowe hemicrania w postaci przewlekłej różnią się częstością napadów bólu (do 7 razy) w przeciwieństwie do klasterowego bólu głowy w postaci przewlekłej, ich najkrótszego czasu trwania i dobrego efektu terapeutycznego indometacyny.

Przyczyny neuralgii migreny.

Nerwoból migrenowy może powodować stosowanie nitrogliceryny, walidolu lub alkoholu.

Objawy neuralgii migrenowej.

Patognomonicznym objawem tej choroby jest niezdolność do leżenia w okresie ataku bólu głowy (ból głowy).

Nerwoból migrenowy występuje na tle zaburzeń współczulnych, co wskazuje na możliwe uszkodzenie okolicy podwzgórza.

Diagnostyka.

Diagnostyka różnicowa tej choroby jest przeprowadzana razem z zespołem Raedera, skroniowym zapaleniem tętnic, neuralgią nerwu trójdzielnego i migreną.

Leczenie nerwobólów migrenowych.

Ciężkie ataki neuralgii migreny są eliminowane za pomocą węglanu litu i glukokortykoidów (prednizon).

W leczeniu nerwobólów migrenowych połączenie leków przeciwdepresyjnych z a-blokerami jest bardziej skuteczne..

W leczeniu ważne są hipnoterapia i kursy auto-treningowe.

Aby osiągnąć maksymalny efekt, leczenie skojarzone uważa się za korzystne..

Nerwoból migrenowy

Hemicrania przewlekły napadowy charakteryzuje się większą częstością ataków bólowych (2-7 razy) w porównaniu z przewlekłym klasterowym bólem głowy, ich krótszym czasem trwania i dobrym efektem terapeutycznym indometacyny. Patognomonicznym objawem neuralgii migrenowej jest niezdolność do leżenia podczas ataku bólu głowy. Choroba jest wywoływana przez spożywanie alkoholu, walidolu i nitrogliceryny..

Ustalono, że neuralgia migrenowa przebiega na tle zaburzeń współczulnych, które mogą wskazywać na uszkodzenie jąder podwzgórza.

Diagnostyka różnicowa

Leczenie nerwobólów migrenowych

18+ © 2020. Elektroniczne czasopismo Medikforum. Zarejestrowany przez Federalną Służbę Nadzoru Komunikacji, Technologii Informacyjnych i Komunikacji Masowej (Roskomnadzor). Certyfikat El nr FS77-39067 z 9 marca 2010 r.

Założyciel: Medicforum LLC, redaktor naczelny: Igor Petrov, dyrektor reklamowy: Lyudmila Ovcharova.
Redakcja: 107564, Moskwa, ul. Krasnobogatyrskaya, 42. Telefon: +7 (495) 970-02-22, e-mail: [chroniony przez e-mail].

Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i wykorzystanie pełnych materiałów jest zabronione, częściowe cytowanie jest możliwe tylko za pomocą hiperłącza do strony www.medikforum.ru.

Informacje na stronie są wyłącznie w celach informacyjnych. Przed użyciem jakiegokolwiek produktu, leku, leczenia lub procedury skonsultuj się ze swoim lekarzem..

Zespół (Binga) Horton (histamina-głowy)

Syn.: Erytroprosopalgia z Bing; Migrena Hortona; Nerwoból Harrisa (Harris); hemicefalgia naczyń krwionośnych; zespół histaminowego bólu głowy (pozycja G44.0 według ICD-10).

Specjalna, etiologicznie izolowana forma migreny. Klinicznie charakteryzuje się nagle rozwijającym się krótkotrwałym, jednostronnym, intensywnym bólem głowy w świątyni, na orbicie, w górnej szczęce, z tyłu głowy, czasem w dolnej szczęce, szyi i ramieniu. Atak zwykle rozwija się w nocy, 1-2 godziny po zaśnięciu i trwa nie dłużej niż 2 godziny (zwykle około 30 minut). Pacjent budzi się, wstaje i zaczyna chodzić, ponieważ w pozycji pionowej ból jest nieco zmniejszony. Powtarzające się ataki rozwijają się w ciągu 24 godzin. Podczas ataku obserwuje się homolateralne łzawienie, nieżyt nosa, obrzęk powiek i błony śluzowej nosa z trudnościami w oddychaniu przez nos.

Atak neuralgii Hortona: jednostronne pocenie się, obfita nasadka, nieżyt nosa i wybrzuszenie tętnicy skroniowej (źródło: Horton BT Histaminic cefalgia: diagnostyka różnicowa i leczenie // Proc. Staff. Meet. Mayo Clin., 1956. - Vol.31. - P.325 -333)

Ataki bólu prawie zawsze są zlokalizowane w tym samym obszarze. Przerwy między seriami napadów mogą trwać miesiące. Częściej mężczyźni w średnim wieku i starsi są chorzy (90% - mężczyźni powyżej 40 roku życia). Atak może być sztucznie spowodowany podskórnym wstrzyknięciem 0,35-0,5 mg histaminy i skutecznie powstrzymany za pomocą adrenaliny, ergotaminy lub leków przeciwhistaminowych. Istotą etiologii i patogenezy jest gwałtowny rozwój naczyń wewnątrzczaszkowych w wyniku ekspozycji na substancje podobne do histaminy. Znaczącą rolę w występowaniu choroby odgrywają czynniki emocjonalne. Nozologiczna niezależność zespołu nie jest rozpoznawana przez wszystkich. Diagnozę różnicową przeprowadza się przy użyciu klasycznej postaci migreny, choroby Fosergila, zespołów Sladera, Freya (-Bayarzhe) (- Dupuis), Bogorad.

Charakterystyczny dla tego zespołu wzór bólu głowy podano po raz pierwszy w 1641 r. w pracy holenderskiego doktora Nicholasa Tulpa, znanego na całym świecie z malarstwa Rembrandta (Nicolaas Tulp. Observationum medicarum libri tres. - Amsterdam, 1641). Podobny obraz opisano w pracy angielskiego lekarza i anatoma Thomasa Willisa z 1685 r. (Willis T. The London Practice of Physick. - 1. wyd. - Londyn, Thomas Basset i William Crooke, 1685. - P.386-387). Pod nazwą erythroprosopalgia syndrom pojawia się w pracy szwajcarskiego neurologa Paula Roberta Binga (Bing R. Über traumatische Erythromelalgie und Erythroprosopalgie // Der Nervenarzt, Berlin, 1930. - Bd.3. - S.506-512). Po raz pierwszy szczegółowy opis tego zespołu znajduje się w pracy angielskiego lekarza Wilfreda Harrisa (neuralgia nerwu rzęskowego Harrisa W. i rzęskowego i jej leczenie // British Medical Journal, 1936. - Vol.1. - P.457-460), jednak nie zespół wśród innych napadowych bólów głowy ze zmianą stron. W 1939 r Amerykański lekarz Bayard Horton i in. nie tylko podał szczegółowy opis ataków bólowych i związanych z nimi objawów, ale także zaproponował interesującą teorię etiologii i patogenezy zespołu (Horton BT, MacLean AR, Craig WM) Nowy zespół naczyniowego bólu głowy: raport z leczenia histaminą: raport wstępny // Postępowanie spotkania personelu Mayo Clinic, Rochester, MN, 1939. - Vol.14. - P.257-260).

Neuralgia Harrisa

Słownik encyklopedyczny psychologii i pedagogiki. 2013.

Zobacz, co „Neuralgia Harrisa” znajduje się w innych słownikach:

Beam headache - Sin.: Cluster headache. Ból głowy „histamina”. Neuralgia Harrisa. Migrena jest podobna do gromady. Migrena Hortona. Powstaje nagle bez zjawisk prodromalnych i aury, częściej 1-3 godziny po zaśnięciu (w fazie snu REM), rzadziej po południu... Encyklopedyczny słownik psychologii i pedagogiki

Klasterowy ból głowy - nerwoból migrenowy Harrisa, zespół Hortona

Gromadowy (wiązka) ból głowy (nerwoból migrenowy Harrisa, zespół Hortona, erytromelalgia głowy, ból głowy histaminy) jest jedną z form pierwotnego bólu głowy (patrz artykuł „Ból głowy”). Choroba ta charakteryzuje się atakami ściśle jednostronnego, bardzo silnego bólu głowy, które są pogrupowane w określone wiązki (klastry), oddzielone okresami remisji, czasem bardzo długimi.

Klasterowy ból głowy częściej dotyka mężczyzn (5-6 razy częściej niż kobiety), średni wiek wystąpienia choroby wynosi 30 lat. W 10-15% przypadków choroba jest dziedziczna.

Formy klasterowej choroby głowy:

Formy klasterowej choroby głowy można podzielić na następujące:

1. epizodyczny - w tym przypadku okresy zaostrzenia, które trwają od kilku tygodni do kilku miesięcy, są oddzielone przedłużonymi remisjami (do kilku lat)
2. postać przewlekła - z tą formą remisji są rzadkie i nie przekraczają 2 tygodni.

Manifestacje klasterowego bólu głowy

Podczas zaostrzenia klasterowego bólu głowy zwykle występują 1-3 ataki dziennie, głównie w okresie odpoczynku (po pracy) i w nocy (około 1,5 godziny po zaśnięciu), przerywając sen. Atak trwa od 15 minut do 3 godzin. W okresie zaostrzenia atak może być spowodowany przyjmowaniem alkoholu lub lekami rozszerzającymi naczynia krwionośne (na przykład nitrogliceryną) Ból jest zlokalizowany w okolicy okołooczodołowej i czołowo-skroniowej. Intensywność bólu jest tak wysoka, że ​​u niektórych pacjentów powoduje myśli samobójcze jako sposób na zakończenie udręki. Z tego powodu ból w tej chorobie nazywa się samobójstwem.

Podczas ataku klasterowego bólu głowy pacjenci mogą upaść na kolana i uderzyć rękami i głową o ścianę lub podłogę. Po stronie bólu występuje zaczerwienienie twardówki oka, łzawienie, przekrwienie błony śluzowej nosa, wydzielina śluzowa z nosa, obrzęk powieki. Pacjenci, mówiąc w przenośni, podczas ataku „są gotowi wspiąć się na ścianę”, tylko po to, aby zatrzymać lub przynajmniej zmniejszyć ból. Pospiesznie biegają po pokoju lub siedzą kołysząc się na boki lub leżąc wijąc się z bólu. Atak kończy się nagle, gdy się rozpoczął, po ataku pacjenci odczuwają dewastację lub euforię. Między napadami podczas zaostrzenia choroby pacjenci mogą odczuwać stałe ciepło w skroni i czole, które przechodzi po zaostrzeniu.

Leczenie klasterowego bólu głowy.

Ważne kroki w leczeniu bólu głowy klastra.

Podczas zaostrzenia pacjent powinien unikać alkoholu, intensywnego wysiłku fizycznego, przyjmowania środków rozszerzających naczynia krwionośne, które mogą wywołać rozwój ataku. Ataki bólu głowy w tej chorobie są tak intensywne, że rzadki pacjent nie szuka pomocy medycznej.

Atak klasterowego bólu głowy zatrzymuje się za pomocą niektórych leków przeciwmigrenowych, zaszczepienia miejscowych środków znieczulających w nosie lub wdychania tlenu (najskuteczniejszego)

Leczenie zapobiegawcze przeprowadza się przed końcem okresu zaostrzenia, niezbędne leki są przepisywane przez neurologa, biorąc pod uwagę przeciwwskazania.

LECZENIE MIGRAINY I NIEKTÓRE FORMY PAROKIZMALNEGO MIGRAINOWEGO BÓLU GŁOWY GENEZY NACZYNIOWEJ

* Współczynnik wpływu na 2018 r. Według RSCI

Czasopismo znajduje się na Liście recenzowanych publikacji naukowych Wyższej Komisji Atestacyjnej.

Przeczytaj w nowym numerze

Opisano taktykę leczenia migreny, klasterowego bólu głowy, przewlekłej napadowej hemicrania, migreny dolnej części twarzy i „migreny szyjki macicy”. W każdej sekcji podano charakterystyczne objawy kliniczne różnych rodzajów migreny i innych napadowych postaci naczyniowego bólu głowy..

V.N. Stock - MD, prof. Manager Wydział Neurologii Rosyjskiej Akademii Medycznej Kształcenia Podyplomowego

V.N. Shtok - prof. Dr n. Med. Kierownik Katedry Neurologii Rosyjskiej Akademii Medycznej Kształcenia Podyplomowego

Grupa napadowych bólów głowy pochodzenia naczyniowego obejmuje różne formy migreny właściwej, wiązki bólów głowy (wiązka), przewlekła napadowa hemicrenia, migrena dolnej połowy twarzy. We wszystkich tych przypadkach patogeneza opiera się na dziedzicznej lub wrodzonej gorszej regulacji neurohumoralnej i / lub homeostazie hormonalnej. Migrena szyjna pochodzenia kręgowego wyróżnia się.

Migrena objawia się atakami bólu (zwykle pulsującą naturą) w okolicy czołowo-skroniowo-oczodołowej, sięgającej do połowy głowy (hemicrania). Zaczyna się częściej w okresie od dojrzewania do początku trzeciej dekady życia.
Dalszy przebieg jest nieprzewidywalny: napady mogą zakończyć się wraz z końcem okresu dojrzewania lub utrzymywać się z różną częstotliwością przez całe życie. W tym drugim przypadku na częstość napadów wpływają różne czynniki: niezdrowy tryb życia, stres domowy lub zawodowy, zmiany w znanych warunkach klimatycznych, jedzenie, leki i inne alergeny..
Następujące objawy są charakterystyczne dla różnych rodzajów migreny: lokalizacja bólu, często jednostronnego, czas trwania ataku trwającego kilka godzin, foto- lub fonofobia, pojawienie się nudności lub wymiotów na wysokości ataku. Podczas ataku pacjent jest obezwładniony, a nawykowa aktywność domowa maleje. Pacjent szuka prywatności, kładzie się spać. Należy podkreślić indywidualny stereotyp przebiegu ataku u każdego pacjenta..
Zgodnie z propozycjami międzynarodowej komisji ekspertów w sprawie klasyfikacji i diagnozowania bólów głowy, migreny bez aury i migreny z aurą.
Migrena bez aury (poprzednia nazwa jest prosta, zwykła) charakteryzuje się atakiem bez wyraźnych zaburzeń bezpośrednio przed jego rozpoczęciem. Jednak pacjenci mogą mieć dysforię, drażliwość, zmiany apetytu, zatrzymanie wody w ciągu kilku godzin przed atakiem (częściej kobiety zwracają na to uwagę). Objawy te nazywane są prekursorami..
Migrena z aurą charakteryzuje się pojawieniem się aury częściej wcześniej, rzadziej w tym samym czasie lub na tle rozwijającego się ataku bólu. Ten typ obejmuje migrenę, która wcześniej była nazywana klasyczną (okulistyczną), w której aura objawia się jako iskrzące kropki, zygzaki lub częściowa utrata w dowolnym kwadrancie lub połowie obu pól widzenia, co wskazuje na krążenie w gałęziach korowych tylnej tętnicy mózgowej zasilającej analizator wizualny. Migrena siatkówki (siatkówki) różni się od typu ocznego, w którym upośledzenie wzroku w jednym oku (widzenie drugiego oka zwykle nie jest zakłócone) objawia się zamgleniem, wrażeniem opadających płatków lub ruchem czarnych much. Zaburzenia te są spowodowane krążeniem w tętnicy środkowej siatkówki..
Zwykle aura wizualna w obu przypadkach poprzedza atak bólu.
Czas trwania aury jest indywidualny - od kilku sekund do kilku minut. Czasami po zakończeniu aury przed pojawieniem się bólu pojawia się krótka „jasna” przerwa.
Inna forma aury (poprzednio nazywana migreną towarzyszącą) charakteryzuje się pojawieniem się przed lub na początku ataku bólu różnych zaburzeń neurologicznych - hemiparezy, hemidysestezji, afazji, objawów przedsionkowo-móżdżkowych, psychicznych (dysfrenia), co wskazuje na krążenie w różnych obszarach kory mózgowej lub pnia mózgu lub pojawienie się objawy somatyczne (ból w klatce piersiowej lub brzuchu) jako oznaki przejściowego zaburzenia regulacji narządów wewnętrznych.
Ataki powtarzane bez przerwy przez 2-5 dni nazywane są stanem migreny. Jeśli objawy towarzyszące zostaną zaobserwowane w ciągu kilku dni lub godzin po ataku, mówią o skomplikowanej migrenie. W takich przypadkach konieczne jest bardziej dogłębne badanie w celu wykluczenia tętniaka tętniczego lub tętniczo-żylnego mózgu. Jeśli wszystkie napady lub większość z nich występuje podczas menstruacji, taka migrena nazywana jest kataminą (miesiączką).
Leczenie ataku migreny. Najskuteczniejszym środkiem są agoniści 5-HT₁ -receptory serotoninowe - sumatryptan, zolmitryptan.
Sumatryptan w ataku jest przepisywany doustnie w tabletkach 0,1 g nie więcej niż dwa razy dziennie lub 6 mg leku podaje się podskórnie (w ampułce 6 mg soli bursztynowej sumatryptanu rozpuszczonej w 0,5 ml wody destylowanej) również nie więcej niż dwa razy dziennie. W zastrzyku nie stosuje się jednocześnie sumatryptanu, nie łączy się go z preparatami ergotaminy. Lek jest przeciwwskazany w czasie ciąży, dusznicy bolesnej i chromania przestankowego..
Innym skutecznym środkiem jest hydrotwinian ergotaminy, który ma działanie zwężające naczynia. Raz nie należy przepisać więcej niż 2 mg leku w środku lub 4 mg w świecy (nie więcej niż 8-10 mg / dzień). Wraz z szybkim rozwojem fazy bólowej do mięśnia lub żyły wstrzykuje się 0,25-0,5 ml 0,05% roztworu ergotaminy. Przedawkowanie prowadzi do rozwoju ergotyzmu. Ergotamina jest częścią takich leków jak gynergina, gynofort, neoginofort, ergomar, sekabrevin, belloid, akliman. Wśród gotowych produktów dobrze sprawdza się ketetamina - połączenie ergotaminy z kofeiną.
Leki należy przyjmować, gdy pojawią się pierwsze oznaki ataku, ponieważ zastój żołądka rozwija się później, a leki przyjmowane doustnie nie są wchłaniane. Metoklopramid (domięśniowo, doustnie lub w czopkach na kilka minut przed zażyciem leku przeciwbólowego lub ergotaminy) przyspiesza ewakuację zawartości żołądka i wchłanianie środka przeciwbólowego.
Atak można zatrzymać za pomocą dihydroergotaminy - wewnątrz 5-20 kropli 0,2% roztworu (w 1 ml 0,002 g) lub podskórnie w 0,25-0,5 ml 0,1% roztworu (w 1 ml 0,001 g) 1-2 raz dziennie lub aerozol do nosa (1 dawka do każdego otworu nosowego - maksymalnie 4 dawki na atak). Można dodawać leki przeciwhistaminowe, uspokajające i nasenne..
Przy indywidualnym wyborze skutecznych środków do leczenia ataku zaleca się następujące kombinacje ergotaminy z lekami przeciwbólowymi: ergotamina + amidopiryna + kwas acetylosalicylowy; ergotamina + kofeina + indometacyna; ergotamina + paracetamol + fosforan kodeiny + kofeina. W takich kombinacjach każdy lek jest przepisywany w połowie średniej pojedynczej dawki terapeutycznej..
Leczenie statusu migreny odbywa się w szpitalu neurologicznym. 50-75 mg rozpuszczalnego preparatu prednizonu - hemibursztynianu prednizolonu (zawartość ampułki - 0,025 g - rozpuszcza się w 5 ml wody do wstrzykiwań, podgrzanej do 35-37 ° C; wprowadza się dożylnie (kroplami); do podania kroplowego powstały roztwór rozcieńcza się w 250-500 ml izotoniczny roztwór chlorku sodu, 5% roztwór glukozy lub poliglucyny), dihydroergotamina lub preparat aspisolu kwasu acetylosalicylowego do wstrzykiwań (zawiera 1 g suchej masy w 1 ampułce - 0,9 g monoacetylosalicylanu lizyny, 0,1 g kwasu aminooctowego i odpowiada 0,5 aktywności g kwasu acetylosalicylowego, w innej ampułce 5 ml rozpuszczalnika - woda do wstrzykiwań). Świeżo przygotowany roztwór aspizolu wstrzykuje się powoli do żyły lub głęboko w mięsień. W przypadku kroplówki dożylnej roztwór ten rozcieńcza się 250 ml izotonicznego roztworu chlorku sodu lub 5% roztworem glukozy lub poliglucyny. Sumatryptan lub ergotamina są przepisywane (unikaj przedawkowania!). Zastosuj środki odwadniające (furosemid), leki przeciwpsychotyczne (chlorpromazyna, haloperidol, tiorydazyna), diazepam, leki przeciwhistaminowe, nasenne i przeciwwymiotne. W znieczuleniu miejscowym oferowane są infuzje dożylne 0,25% roztworu chlorowodorku bupiwakainy (0,1-0,2 mg / kg) w 10% roztworze glukozy (w ciągu 30 minut). Dobre wyniki daje kombinacja dożylnych zastrzyków aminofiliny z glukozą, odwodnieniem i lekami przeciwhistaminowymi. Ze względu na wzrost w stanie migreny poziom mleczanu w płynie mózgowo-rdzeniowym jest zalecany do infuzji kroplowych wodorowęglanu sodu. Narkotyczne środki przeciwbólowe zwykle nie działają, ale często zwiększają wymioty..
Leczenie migrenowe w leczeniu interwencyjnym jest zalecane w przypadku częstych (co najmniej 1 na tydzień) i ciężkich napadów prowadzących do tymczasowej niepełnosprawności..
Największe uznanie zyskały tak zwane leki przeciwserotoninowe. Jeden z tych leków - cyproheptadyna (12 mg / dzień), pisotifen (1,5 mg / dzień), metisergid (6 mg / dzień) lub iprazochrom (7,5 mg / dzień) - jest przepisywany codziennie. Wskazane jest, aby rozpocząć leczenie w międzyczasie. Czas trwania kursu wynosi 3-6 miesięcy, w zależności od skuteczności, obecności i nasilenia działań niepożądanych. Przerwanie leczenia lub gwałtowne zmniejszenie częstości i ciężkości napadów obserwuje się u 50–70% pacjentów.
Leki przeciwdepresyjne mają właściwości serotoninergiczne.
Dawki amitryptyliny zalecane w trakcie leczenia wynoszą od 10 do 175 mg / dobę. Inhibitory monoaminooksydazy w przypadku przedłużonych cykli nie są stosowane ze względu na toksyczność i działania niepożądane.
B-adrenolityki są skuteczne: leczenie propranololem w dawce 120–240 mg / dobę zmniejsza częstość i nasilenie napadów u 80% pacjentów. N-blokujący b-bloker można przyjmować raz dziennie (20-80 mg). Skuteczność oxprenololu i pindololu jest znacznie niższa niż propranololu. Selektywne b-blokery są zasadniczo nieskuteczne. Skuteczność propranololu wzrasta, gdy jest stosowany w połączeniu z pisotifenem, a dawkę każdego z leków można zmniejszyć o połowę. Biorąc pod uwagę, że β-blokery i ergotamina powodują obwodowe zwężenie naczyń, nie należy ich podawać w tym samym czasie..
Działanie klonidyny jest podobne do działania β-blokerów. W trakcie leczenia klonidyna w dawce 0,150-0,235 mg / dobę zmniejsza częstość i nasilenie napadów u 52–61% pacjentów. U pacjentów z nadciśnieniem zaleca się stosowanie b-blokerów i klonidyny.
Do leczenia interwencyjnego stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) - kwas acetylosalicylowy (15 mg / kg dziennie), ketoprofen (100-200 mg / dzień), piroksykam (20 mg / dzień), naproksen (550 mg / dzień), mefenamowy, kwasy flufenamowe i tolfenamowe (odpowiednio 250–500, 400 i 300 mg / dzień); diwodorowane pochodne sporyszu - dihydroergotamina (1 mg / dzień), dihydroergotoksyna w dawce 4,5 mg / dzień, nikergolina - 15 mg / dzień doustnie przez 2-3 miesiące; antagoniści wapnia: cynaryzyna (225 mg / dobę), flunaryzyna (9 mg / dobę), werapamil (80-160 mg / dobę), diltiazem (180 mg / dobę), nimodypina (120 mg / dobę). Czas trwania kursu 8-15 tygodni.
W przypadku migreny miesiączkowej dobry efekt daje wizyta 3-5 dni przed rozpoczęciem miesiączki kursów leczenia NLPZ w powyższych dawkach lub bromokryptyny (2,5-5 mg / dzień). Bromokryptyna jest przeciwwskazana u pacjentów z migreną omdleniową. Jeśli to leczenie jest nieskuteczne, stosuje się leki progestagenowe: 2,5% roztwór progesteronu w oleju, 1 ml na mięsień co drugi dzień 10-14 dni przed miesiączką lub 6,5% (12,5, 25%) oleistego kapronianu hydroksyprogesteronu o przedłużonym działaniu 1 ml na mięsień 1 raz 10 dni przed miesiączką.
Czasami ciąża jest skuteczna w dawce 0,01 g 2 razy dziennie przez 6-7 dni. W opornych przypadkach propionian testosteronu jest przepisywany w dawce 0,05 g 2 razy dziennie.
Pacjenci, u których leczenie interwencyjne migreny nie daje efektu, konieczne jest przeprowadzenie elektroencefalografii.
Podczas wykrywania aktywności EEG w leczeniu padaczki stosowane są leki przeciwdrgawkowe: finlepsyna 0,2 g 2 razy dziennie lub fenobarbital 0,05 g 2 razy dziennie, walproinian sodu 0,6 g 2 razy dziennie (optymalne stężenie w osoczu 700 mmol / l).
Wybór środków leczenia interktalnego powinien być określony logiką farmakoterapeutyczną. Tak więc dla młodych pacjentów cierpiących tylko na migrenę przepisuje się pisotifen lub iprazochrom, w obecności epizodów ortostatycznych i niedociśnienia tętniczego - dihydroergotaminy; z towarzyszącym nadciśnieniem tętniczym - klonidyna lub b-blokery, dihydroergotoksyna, antagoniści wapnia; z zespołami depresyjnymi - leki przeciwdepresyjne, z migreną menstruacyjną - NLPZ lub bromokryptyna (szczególnie ze wzrostem stężenia prolaktyny w osoczu); z napadowymi zmianami na EEG - leki przeciwdrgawkowe (fenobarbital, karbamazepina).
Stan pacjentów w okresie międzymiesiączkowym może być różny: od prawie pełnego zdrowia do prawie codziennych objawów różnych postaci dystonii wegetatywno-naczyniowej. Wśród tych ostatnich najczęstszym bólem głowy jest niewydolność żylna - pękający ból (ciężkość) z tyłu głowy lub całej głowy, który wymaga mianowania leków ksantynowych. Wybór środków na leczenie objawów międzykręgowych wegetatywnej dystonii naczyniowej ustala się indywidualnie. W większości przypadków zaleca się łączenie ich ze środkami uspokajającymi..
We wszystkich przypadkach, aby skutecznie złagodzić drgawki i leczenie interwencyjne, konieczne jest, aby pacjent przestrzegał zdrowego stylu życia, unikał przeciążenia psychicznego i fizycznego, a także skutków czynników prowokujących.

Ból głowy klastra (pakietu)
(Klasterowy ból głowy)

Z poprzednich nazw - zespół Hortona, erytromegalgia głowy, grupowe ataki bólu - okresową neuralgię migrenową Harrisa można uznać za dokładniejszą zgodnie z opisem kompleksu objawowego.
Choroba często rozpoczyna się w wieku od 25 do 30 lat. Około 70% pacjentów to mężczyźni.
Atak bólu pojawia się nagle w okolicy okołooczodołowej i za okiem („oko wystaje”), promieniuje do okolicy czołowo-skroniowej, jarzmowej, czasami przez całą połowę twarzy, do szyi; palący ból, skaleczenie, pękanie. Pacjenci krzyczą, jęczą, płaczą, a czasem pobudzają psychoruchowo. Po stronie bólu skóra twarzy staje się czerwona, zauważa się zastrzyk naczyń twardówki, objaw Hornera, oczy są wodniste, połowa nosa jest zablokowana. Nie ma zwiastunów i aury.
Czas trwania ataku wynosi od 15 do 30 minut, zwykle nie przekracza 2 godzin W ciągu dnia jest kilka ataków, z czego co najmniej jeden w nocy. Okresy zaostrzeń występują głównie wiosną lub jesienią. Czas zaostrzenia wynosi od 4 do 10 tygodni, po czym mija samoistnie. Odstępy światła między zaostrzeniami wynoszą od sześciu miesięcy do kilku lat. W takich odstępach pacjenci są prawie zdrowi. Ataki mogą być wywoływane przez dowolny czynnik powodujący rozszerzenie naczyń. Opisano przypadki przewlekłego bólu gromadowego bez jasnych szczelin, chociaż możliwe jest, że w tych przypadkach mówimy o formie pośredniej zbliżonej do przewlekłej napadowej hemicrania (patrz poniżej).
W leczeniu napadów w okresach zaostrzenia zaleca się inhalacje 100% tlenu (7 l / min przez 3-5 minut) w połączeniu z 2 mg ergotaminy wewnątrz i miejscowym znieczuleniem węzła pterygo-palatynowego 4% roztworem lidokainy lub 5-10% roztworem chlorowodorku kokainy. W trakcie leczenia napadów epizodycznych zaleca się stosowanie prednizilonu (0,02–0,0 4 g) i pisotifenu w połączeniu z pojedynczą dawką 2 mg ergotaminy w nocy. Przy częstych atakach preferowana jest kombinacja węglanu litu (0,3-0,6 g / dzień) z prednizonem; stosują także bloker receptora H2, cymetydynę (0,6 - 1,2 g / dzień). Istnieją dowody na skuteczność ketotifenu podawanego w dawce 3 mg / dzień przez 8 tygodni, a także kombinacji kofergoty (kofeina + ergotamina) z triamcynolonem (4 mg). Ta kombinacja leków jest przepisywana 3-4 razy dziennie, po tygodniu dawka triamcypolonu jest stopniowo zmniejszana w ciągu tygodnia, aw następnym tygodniu pacjent przyjmuje tylko ergotaminę z kofeiną. Zastosowanie interwencyjnego leczenia migreny (patrz wyżej) daje rzadkie, ale czasem niesamowite rezultaty, zaostrzenie można zatrzymać w ciągu 5-7 dnia.
W niektórych przypadkach do leczenia konieczne jest wypróbowanie wszystkich leków zalecanych w leczeniu migreny (patrz wyżej).
Tak czy inaczej, po przejściu przez indywidualnie dość określony okres zaostrzenia, ból klasterowy przechodzi spontanicznie. Konieczne jest poinformowanie pacjenta o takiej funkcji, która do pewnego stopnia go uspokaja..

Przewlekłe napadowe hemicrania

Przewlekła napadowa hemicrania charakteryzuje się tym, że napady przypominające zwykłą migrenę są zwykle krótkotrwałe (do 40-60 minut), ale powtarzają się wiele razy dziennie i występują codziennie przez wiele miesięcy. Odnotowano wysoką wrażliwość na leczenie indometacyną. Stąd nazwa „wrażliwy na indometacynę ból głowy (hemicrania)”. Czasami przewlekłe hemicrania trwające miesiące mija po 1-2 dniach leczenia indometacyną. Lek jest przepisywany 25 mg 3 razy dziennie. Po ustaniu ataków przechodzą na dawkę podtrzymującą 12,5–25 mg / dzień. W przypadku braku przeciwwskazań do stosowania NLPZ zaleca się leczenie trwające kilka miesięcy, ponieważ po krótkotrwałych kursach wznawia się napady padaczkowe.
Kwestia „przejściowej” formy między okresowym bólem klastra a przewlekłym bólem napadowym - przewlekłym bólem klastra - pozostaje dyskusyjna. Indometacyna jest najpierw przepisywana do leczenia, a jeśli efekt jest niewystarczający, konieczne jest wykorzystanie funduszy na leczenie klasterowego bólu głowy.

Migrena dolnej połowy twarzy

Migrena dolnej połowy twarzy (karotidinia, zespół karotyczno-skroniowy, angioneuralgia twarzy) objawia się atakami bólu o charakterze pulsacyjnym w dolnej części twarzy z promieniowaniem do oczodołu, skroni, szyi. Tętnica szyjna na szyi jest bolesna przy badaniu palpacyjnym. Czas trwania ataku wynosi od kilku godzin do 3 dni. Może objawiać się w dwóch postaciach. U pacjentów w młodym i średnim wieku choroba zaczyna się gwałtownie. Uważa się, że ta forma etiologii zakaźnej i alergicznej, chociaż skuteczność sterydów i leków przeciwhistaminowych w tych przypadkach nie jest potwierdzona.
Leki przeciwbólowe są przepisywane. Inna forma występuje u osób starszych i jest silnie podobna do zwykłej migreny. Skuteczne leki przeciwmigrenowe.
Diagnostyka różnicowa z różnymi postaciami bólu twarzy (prosopalgia) - nerwoból czaszki i / lub ganglioneuralgia - jest skomplikowana. W tych przypadkach stosowanie leków przepisanych na nerwoból jest uzasadnione: leki przeciwpadaczkowe (karbamazepina, etosuksemid, trimetina, klonazepam, morfolep) w połączeniu z lekami przeciwpsychotycznymi lub uspokajającymi, a także ze środkami przeciwbólowymi.

Inne nazwy tej postaci: zespół współczulny tylnej szyjki macicy, zespół tętnicy kręgowej, zespół Barre-Lieu. Zespół jest spowodowany podrażnieniem splotu współczulnego tętnicy kręgowej, przechodzącym przez kanał utworzony przez otwory w poprzecznych procesach kręgów szyjnych, patologicznie zmieniony kręgosłup szyjny z osteochondrozą i deformującym spondylozą, a także z nadmierną ruchomością (niestabilnością patologiczną) kręgów szyjnych nawet przy braku kręgosłupa. Zmiany te są wykrywane przez radiografię, w szczególności na radiogramach bocznych podczas zginania i wyciągania głowy.
Nazwa „migrena” wynika z hemicranicznej lokalizacji ataku pulsującego bólu, zaczynając od regionu szyjno-potylicznego i rozciągając się na całą połowę głowy. Ból retrooczodołowy jest charakterystyczny, zaburzenia widzenia mogą przypominać aurę migreny oftalmicznej. Zaburzenia te, a także współistniejące zaburzenia ślimakowo-żuchwowe i móżdżkowe (utrata słuchu, szum w uszach i dzwonienie, ogólnoustrojowe i niesystematyczne zawroty głowy, zataczanie się podczas chodzenia) są spowodowane krążeniem w strefie kręgosłupa. Ataki mogą być krótkotrwałe („małe”), trwające kilka minut i długie („duże”), trwające kilka godzin.
Struktura subiektywnych i obiektywnych objawów indywidualnie różni się znacznie. Ataki są wywoływane przez zgięcie lub wyprost głowy.
Niezręczna pozycja głowy i szyi w łóżku powoduje nocne ataki, które budzą pacjenta („alarmowy” ból głowy).
W leczeniu migreny kręgosłupa szyjnego niezwykle ważne są środki ortopedyczne: noszenie zdejmowanych kołnierzy, stosowanie specjalnych poduszek ortopedycznych do nocnego snu, delikatny masaż i ćwiczenia terapeutyczne wzmacniające „gorset mięśniowy” w okolicy szyjnej.
Leczenie farmakologiczne obejmuje środki uspokajające w celu złagodzenia stresu psychoemocjonalnego i rozluźnienia mięśni, leki przeciwdepresyjne - w celu skorygowania depresji. Przy częstych atakach zalecana jest kombinacja indometacyny w celu zahamowania patologicznych impulsów ze struktur kręgosłupa szyjnego i a-blokera (nikergoliny lub dihydroergotoksyny). Leki są przepisywane 1 tabletka 3 razy dziennie. Z niewystarczającym działaniem sukcesywnie wypróbowywane są inne leki wazoaktywne: winpocetyna, cynaryzyna, antagonista wapnia nimodipina.
W przypadku patologicznego „stagnacji” napięcia mięśniowego w okolicy szyjno-potylicznej zaleca się miejscową blokadę za pomocą nowokainy (5-10 ml 0,5–1% roztworu) i hydrokortyzon.
Ponieważ częstość zaostrzeń i napadów ustępuje, zaleca się procedury fizjoterapeutyczne: promieniowanie ultrafioletowe, ultradźwięki, prądy sinusoidalne i diadynamiczne, aplikacje błotne (35–36 ° C) w strefach przykręgosłupowych na szyi.
W przypadku wykrycia stabilnej wady ortopedycznej (podwichnięcia kręgów szyjnych) terapia manualna jest przeprowadzana z dużą ostrożnością, z udziałem wysoko wykwalifikowanego specjalisty.
Leczenie chirurgiczne z dekompresją tętnicy kręgowej jest wskazane w przypadkach, w których postęp choroby prowadzi do niepełnosprawności pacjenta, a leczenie zachowawcze nie ma wpływu.

1. Olesen J. Diagnoza bólu głowy // Dziennik neurologiczny. - 1996. - Nr 3. - S. 4-11.
2. Zapas V.N. Bół głowy. M.: Medicine, 1987, 303 s.
3. Zapas V.N. Farmakoterapia w neurologii. M., 1995. - S. 110-113, 200.
4. Komitet klasyfikacyjny Międzynarodowego Towarzystwa Bólu Głowy. Klasyfikacja i kryteria diagnostyczne dla bólów głowy, nerwobólów czaszkowych i bólu twarzy. Cefalgia 8 (Sup. 1.7.): 1-98.

Nerwoból migrenowy - objawy, leczenie

Nerwoból migrenowy (ból głowy histaminowy, ból głowy wiązki gruczołów, nerwoból rzęskowy) to dręczący jednostronny ból głowy zlokalizowany w okolicy oczodołowo-czołowej, któremu towarzyszy nosa, opadanie powiek, zwężenie źrenic i łzawienie. Według statystyk u około 80% pacjentów ataki bólu głowy obserwuje się przez jeden do dwóch miesięcy, po czym rozpoczyna się okres remisji trwający od pięciu do dziesięciu miesięcy. Mężczyźni chorują znacznie częściej niż kobiety.

Przyczyny tej choroby we współczesnej medycynie są nadal nieznane.

Objawy

Całkowity brak objawów prodromalnych. Jednostronne bóle z możliwym promieniowaniem szyi, ucha i szczęki powstają i znikają całkowicie nagle. Bólowi towarzyszy zapalenie spojówek, nadmierne ślinienie się, nieżyt nosa, zastrzyk naczyniowy, intensywne łzawienie. Pacjenci odczuwają przypływ krwi do górnej części ciała; twarz staje się przekrwiona lub blednie. Bóle głowy prawie zawsze osiągają ekstremalne stopnie: pacjenci krzyczą, pędzą. Ataki zdarzają się kilka razy dziennie i trwają od pięciu minut do dwóch godzin. Seria „pęczka” bólu trwa od kilku dni do kilku miesięcy. Serie bólu są przeplatane długimi przerwami na całkowite dobre samopoczucie. Nerwoból migrenowy, w przeciwieństwie do migreny, powtarza się kilka razy dziennie, a także pojawia się i kończy nagle. Czas trwania kryzysu bólowego z towarzyszącą neuralgią nerwu trójdzielnego nie przekracza dwóch minut, a sam atak wywołuje ochłodzenie, rozmowę lub jedzenie.

Nerwoból migrenowy należy różnicować z czasowym zapaleniem tętnic, neuralgią nerwu trójdzielnego, zespołem Raedera i migreną

Leczenie

Aby zwalczyć ataki silnej neuralgii migrenowej, stosuje się glikokortykoidy (prednizon 20-30 mg dziennie) i węglan litu (600-700 mg dziennie). Najbardziej skuteczna kombinacja leków przeciwdepresyjnych (amitryptyliny coaxil) z a-blokerami (anaprilin) ​​sprawdziła się. Największy efekt osiąga się w leczeniu skojarzonym: przyjmowanie leków + hipnoterapia i kursy auto-treningu.

Więcej artykułów na ten temat:

Informacje przedstawione w tym artykule służą wyłącznie celom informacyjnym i nie zastępują profesjonalnej porady i wykwalifikowanej pomocy medycznej. Przy najmniejszym podejrzeniu obecności tej choroby należy skonsultować się z lekarzem!

Nerwoból migrenowy

Opis:

Neuralgia migrenowa - napady silnego bólu w okolicy skroniowo-oczodołowej, powtarzane kilka razy w ciągu dnia.

U 80% pacjentów ataki bólu głowy występują w ciągu 1-2 miesięcy, a następnie w okresie remisji trwającym 5-10 miesięcy.

Przyczyny migreny migrena:

Przyczyny choroby są nieznane współczesnej medycynie..

Objawy neuralgii migrenowej:

Objawy prodromalne są nieobecne. Występuje atak jednostronnego bólu z możliwym promieniowaniem do szczęki, ucha i szyi i kończy się nagle. Bólowi towarzyszy intensywne łzawienie, nieżyt nosa, nadmierne ślinienie, zastrzyk naczyniowy, spojówka. Twarz blednie lub staje się przekrwiona; pacjenci czują przypływ krwi w górnej części ciała. Ból głowy osiąga skrajne stopnie - pacjenci pędzą, krzyczą. Czas trwania ataku wynosi od 5-10 minut do 1-2 godzin, występują one kilka razy dziennie; czas trwania serii („wiązki”) bólu wynosi kilka dni lub miesięcy. Podobna seria bólów na przemian z długimi okresami pełnego dobrego samopoczucia. Mężczyźni chorują znacznie częściej niż kobiety. W przeciwieństwie do migreny, ból głowy pojawia się i kończy nagle i powtarza się kilka razy dziennie. W przypadku neuralgii nerwu trójdzielnego czas trwania kryzysu bólowego zwykle nie przekracza 1-2 minut, atak prowokuje przyjmowanie pokarmu, rozmowę, chłodzenie.

Diagnostyka:

Diagnostyka różnicowa neuralgii migrenowej powinna być przeprowadzana z migreną, neuralgią nerwu trójdzielnego, czasowym zapaleniem tętnic, zespołem Raedera.

Leczenie nerwobólów migrenowych:

Do leczenia wyznacz:

Ataki ciężkiej neuralgii migreny są eliminowane za pomocą glukokortykoidów (prednizon 20-30 mg / dzień), węglan litu (600-700 mg / dzień). Najskuteczniejsza kombinacja a-blokerów (anapryliny) z lekami przeciwdepresyjnymi (amitryptylina koaksil). Prowadzone są kursy autotreningu i hipnoterapii. Najkorzystniejszy efekt dają kursy leczenia skojarzonego..

Nerwoból migrenowy Harrisa

Nasze mięśnie przez całe życie mogą być zaburzone przez różne dolegliwości. Są to skręcenia, siniaki, procesy zapalne i wiele innych chorób. Wśród nich nerwoból mięśni zajmuje szczególną pozycję - ostry ból włókien mięśniowych. Ale niewiele osób wie, że przyczyną bólu nie są same mięśnie, ale nerwy koordynujące ich pracę. To z ich uszkodzeniem, uszczypnięciem i innymi negatywnymi skutkami występują ataki bólowe.

Warto zauważyć, że dolegliwość ta może wystąpić w każdym wieku. Lekarze obserwują nerwobóle u dzieci, a nawet u noworodków.

Trochę o anatomii

Nerwoból jest zjawiskiem rozprzestrzeniania się bólu i utraty czucia wzdłuż dowolnego włókna nerwowego. W naszym ciele ponad 600 różnych grup mięśni, z których każda jest kontrolowana przez własny nerw. Oczywiste jest, że każde z zakończeń nerwowych może powodować ostry napadowy ból.

Ze względu na cechy naszego ciała, pomimo tak różnorodnych przewodników, cierpią tylko niektóre grupy tkanek nerwowych. Najczęściej pacjenci martwią się ostrym bólem:

W klatce piersiowej - patologia pleców występuje w wyniku uszkodzenia nerwu mięśni pleców lub grupy międzyżebrowej.

W okolicy mięśni uda, podudzia, stopy - z powodu uszkodzenia nerwu kulszowego.

Na twarzy - neuralgia nerwu trójdzielnego lub uszkodzenie nerwu trójdzielnego, a także zaburzenie włókien nosowych.

W szyi i mięśniach szyi - szczypanie nerwu potylicznego.

Z reguły nerwoból jest przewlekły. Przyczynami może być brak witamin, cukrzyca, alkoholizm, skutki urazów, różne choroby. Często nerwoból jest objawem znacznie poważniejszej choroby, na przykład przepukliny kręgosłupa.

Trudność w leczeniu i diagnozowaniu nerwobólów polega na tym, że jest mylony z chorobami narządów wewnętrznych. Na przykład neuralgia międzyżebrowa jest często mylona z chorobami serca. Dlatego konieczne jest poznanie objawów tej dolegliwości, aby móc odróżnić się od chorób innych narządów.

Objawy nerwobólu

Wszystkie włókna nerwowe w naszym ciele składają się z trzech części:

Włókna wegetatywne - są odpowiedzialne za aktywność naczyń krwionośnych niektórych gruczołów. Wraz z ich zaburzeniem występują awarie w układzie krążenia w pewnym obszarze, zwiększa się potliwość.

Zakończenia ruchowe - powodują kurczenie się naszych mięśni z powodu przesyłanych sygnałów z mózgu. Jeśli zostaną uszkodzone, nastąpi awaria mięśni.

Wrażliwe włókna - unerwiają skórę, nadają jej wrażliwość. Są zdenerwowani i powodują silny ból..

Włókna nerwowe są bardzo cienkie i uszczypnięte nic nie kosztują. W tym przypadku całe zakończenie nerwowe jest wciśnięte, z powodu którego przy nerwobólach wszystkie powyższe objawy dla każdego wieku pojawiają się natychmiast. Nerwoból u dzieci, a nawet u noworodków objawia się tymi samymi objawami. Ale dla różnych grup włókien nerwowych charakterystyczny jest ból w określonym obszarze zmiany.

Nerwoból i migrena

Nerwoból migreny jest nudnym bólem, który nagle pojawia się w okolicy skroniowej głowy, zwykle tylko z jednej strony. W takim przypadku ból można podać szczęce, uchu. Warto zauważyć, że neuralgia migrenowa nie jest wywoływana przez żadne ruchy, ale pojawia się sama. Kolejny zaskakujący fakt: nie zidentyfikowano jeszcze powodów, dla których ludzie zaczynają się martwić neuralgią migrenową. Jedyne, co można doradzić, to skonsultować się ze specjalistą.

Uszkodzenie nerwu trójdzielnego

Lokalizacja nerwu trójdzielnego znajduje się na twarzy. Ma trzy gałęzie: pierwsza gałąź w gałce ocznej, druga w górnej szczęce, trzecia w dolnej. Neuralgia trójdzielna najczęściej niepokoi kobiety po czterdziestu latach. Ból spowodowany uszkodzeniem nerwu trójdzielnego pojawia się zwykle w nocy i jest nagły. Neuralgia nerwu trójdzielnego ma swoje szczególne objawy. Ból rozprzestrzenia się na połowę twarzy, ma wrażenie, jakby maska ​​była włączona. Ból wywołany przez nerw trójdzielny charakteryzuje się ostrym, zszyciem, wysoką intensywnością. Ból występuje z powodu zaburzenia punktów trójdzielnych - podczas mycia zębów, żucia, podczas rozmowy. Uszkodzeniu nerwu trójdzielnego towarzyszy drganie mięśni twarzy. Obserwuje się drętwienie i sztywność w obszarze unerwienia nerwu trójdzielnego..

Silny atak bólu trwa krótko - tylko kilka minut, po czym maleje.

Przyczyny występowania tej choroby stanowią dość dużą listę. Wśród często spotykanych sprawców choroby można wymienić takie przyczyny, jak uszkodzenie nerwów podczas ekstrakcji zęba, zaburzenia krążenia i odżywiania nerwu trójdzielnego, niektóre choroby zakaźne, a także urazy szczęki. Neuralgia nerwu trójdzielnego może wystąpić z powodu półpaśca, z wysypką, zaczerwienieniem i swędzeniem.

Objawy neuralgii nerwu nosowego

W przeciwieństwie do uszkodzenia nerwu trójdzielnego, nerwoból nerwu nosowo-rzęskowego jest znacznie mniej skłonny do niepokoju ludzi. Nerw nosowo-rzęskowy bierze udział w unerwianiu gałki ocznej przez małe gałęzie rzęsek, tylną powierzchnię zatok przynoskowych i zatok klinowych. Odpowiada za to tylny nerw oczny powierzchni skóry nosa i błony śluzowej przedniej jamy nosowej - są unerwione przez przedni nerw oczny.

Głównymi objawami neuralgii nosa są intensywny intensywny ból gałki ocznej, brwi i wnętrza orbity. Ból może trwać od kilku minut do kilku dni, najczęściej objawia się w nocy i chwyta odpowiednią połowę nosa. Hiperemia lub przelew naczyń krwionośnych płynem w okolicy oczu, obrzęk. Często obserwuje się zaczerwienienie błony śluzowej nosa, czasami pojawia się wysypka. Nasilone objawy bólowe podczas dotykania niektórych części twarzy, w szczególności nosa, gałki ocznej.

Głównymi przyczynami rozwoju nerwobólów nosa są choroby zakaźne, urazy, zmiana przegrody wewnętrznej nosa i wzrost koncha nosa.

Uszkodzenie nerwu potylicznego

W przypadku uszkodzenia nerwu potylicznego pojawia się nerwoból kręgosłupa szyjnego. Charakteryzuje się bólem, który zaczyna rozprzestrzeniać się z tyłu głowy, a następnie przechodzi na szyję, schodzi niżej i działa na staw barkowy. Jeśli uważasz, że nerwobóle mięśni szyi przejdą same, ból dosięgnie nawet czubków palców.

Do leczenia stawów nasi czytelnicy z powodzeniem zastosowali SustaLife. Widząc popularność tego produktu, postanowiliśmy zwrócić na to uwagę.
Przeczytaj więcej tutaj...

Ból z nerwobólami mięśni szyi charakteryzuje się jako silny, ostry, palący, falisty. Może się nasilać wraz z napięciem mięśni szyi (skręty, zgięcia) i z reguły wpływa na jedną stronę szyi. Ból szyi może się nasilić nawet przy podrażnieniu linii włosów - czesanie, szampon, odwiedzanie fryzjera.

Neuralgia mięśni szyi jest dość łatwo pomylić z silnym bólem głowy, migreną. Jest to pierwotne - jeśli nie można zidentyfikować przyczyny bólu, a wtórne - konsekwencje i objawy innych dolegliwości: guzy mózgu, procesy zakaźne.

Głównymi przyczynami wtórnej neuralgii szyi mogą być choroby kręgosłupa szyjnego. Choroba zwyrodnieniowa kręgów szyjnych. Ściśnięte nerwy potyliczne w wyniku zwyrodnieniowych procesów kręgosłupa szyjnego - artroza, przepuklina kręgosłupa. Inne dolegliwości: cukrzyca, dna moczanowa, procesy zapalne układu krążenia.

Ponadto przy nerwobólach mięśni szyi można zaobserwować utratę czucia, drętwienie i mrowienie. Wszystko to daje okazję do konsultacji ze specjalistą.

Nerwoból klatki piersiowej

Dwanaście nerwów przechodzących między żebrami odchodzi od kręgosłupa piersiowego. Jeśli zostaną uszkodzone, rozwija się nerwoból żebra, którego objawy wielu pacjentów myli z chorobą serca. Aby nie pomylić tej dolegliwości z inną chorobą i nie popełnić śmiertelnego błędu, konieczne jest poznanie charakterystycznych objawów:

1. W neuralgii międzyżebrowej ból nasila się wraz z palpacją dotkniętego obszaru; z chorobą serca tak się nie dzieje.
2. Ból z uszkodzeniem nerwów nie ustępuje po zażyciu nitrogliceryny, w przeciwieństwie do objawów dolegliwości serca.
3. Przy neuralgii międzyżebrowej obserwuje się drętwienie, drżenie mięśni, mrowienie, zaczerwienienie skóry, czego nie można powiedzieć, gdy serce jest odpowiedzialne za ból.
4. Ból spowodowany uszkodzeniem serca rozprzestrzenia się z lewej połowy klatki piersiowej na ramię.
5. W przypadku neuralgii międzyżebrowej ból ustępuje wraz ze zmianą pozycji ciała, a wraz z bólem serca - nie.

Ponadto, jeśli podejrzenia wskazują na nieprawidłową czynność serca, należy zaobserwować objawy takie jak niewydolność rytmu serca, zmiany ciśnienia krwi. Aby w końcu upewnić się, że serce ponosi winę, możesz przejść elektrokardiogram.

Przyczyny tych dwóch niezdrowych przejawów ciała są również różne. Tak więc nerwoból może rozwinąć się z powodu chorób kręgosłupa, otrzymując różne urazy klatki piersiowej. Nieprawidłowe działanie serca może wystąpić z powodu przeciążenia emocjonalnego, a powstały ból ustępuje szybciej niż w przypadku zapalenia nerwu.

Uszkodzenie włókien nerwowych z tyłu

Nerwoból pleców jest znacznie mniej prawdopodobne, że przeszkadza ludziom niż wszystkie powyższe odmiany tej dolegliwości. Nerwoból kręgosłupa obejmuje uszkodzenie włókien nerwowych kręgosłupa lędźwiowego i krzyżowego.

Nerwoból okolicy lędźwiowo-krzyżowej jest sygnalizowany skurczem tkanki mięśniowej pleców, który może pojawić się z powodu hipotermii, z nieostrożnym ruchem. Ból kręgosłupa lędźwiowego charakteryzuje się ostrym, promieniującym do nogi. W przypadku uszkodzenia odcinka lędźwiowo-krzyżowego obserwuje się stagnację krwi, aw rezultacie obrzęk mięśni. Ból w okolicy lędźwiowej może się nasilać wraz z oddychaniem, kaszlem, kichaniem. W odcinku lędźwiowo-krzyżowym występuje utrata wrażliwości, w szczególności drętwienie, pieczenie, mrowienie.

Przyczyny bólu kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego mogą być bardzo różne. Ale najczęściej nerwoból pleców rozwija się z powodu urazów, chorób kręgosłupa, przepuklin, formacji nowotworowych, procesów zwyrodnieniowych, niewłaściwego odżywiania mięśni i tkanek, upośledzonego funkcjonowania układu krążenia.

Klasterowy ból głowy - nerwoból migrenowy Harrisa, zespół Hortona

Gromadowy (wiązka) ból głowy (nerwoból migrenowy Harrisa, zespół Hortona, erytromelalgia głowy, ból głowy histaminy) jest jedną z form pierwotnego bólu głowy (patrz artykuł „Ból głowy”). Choroba ta charakteryzuje się atakami ściśle jednostronnego, bardzo silnego bólu głowy, które są pogrupowane w określone wiązki (klastry), oddzielone okresami remisji, czasem bardzo długimi.

Klasterowy ból głowy częściej dotyka mężczyzn (5-6 razy częściej niż kobiety), średni wiek wystąpienia choroby wynosi 30 lat. W 10-15% przypadków choroba jest dziedziczna.

Formy klasterowej choroby głowy:

Formy klasterowej choroby głowy można podzielić na następujące:

1. epizodyczny - w tym przypadku okresy zaostrzenia, które trwają od kilku tygodni do kilku miesięcy, są oddzielone przedłużonymi remisjami (do kilku lat)
2. postać przewlekła - z tą formą remisji są rzadkie i nie przekraczają 2 tygodni.

Manifestacje klasterowego bólu głowy

Podczas zaostrzenia klasterowego bólu głowy zwykle występują 1-3 ataki dziennie, głównie w okresie odpoczynku (po pracy) i w nocy (około 1,5 godziny po zaśnięciu), przerywając sen. Atak trwa od 15 minut do 3 godzin. W okresie zaostrzenia atak może być spowodowany przyjmowaniem alkoholu lub lekami rozszerzającymi naczynia krwionośne (na przykład nitrogliceryną) Ból jest zlokalizowany w okolicy okołooczodołowej i czołowo-skroniowej. Intensywność bólu jest tak wysoka, że ​​u niektórych pacjentów powoduje myśli samobójcze jako sposób na zakończenie udręki. Z tego powodu ból w tej chorobie nazywa się samobójstwem.

Podczas ataku klasterowego bólu głowy pacjenci mogą upaść na kolana i uderzyć rękami i głową o ścianę lub podłogę. Po stronie bólu występuje zaczerwienienie twardówki oka, łzawienie, przekrwienie błony śluzowej nosa, wydzielina śluzowa z nosa, obrzęk powieki. Pacjenci, mówiąc w przenośni, podczas ataku „są gotowi wspiąć się na ścianę”, tylko po to, aby zatrzymać lub przynajmniej zmniejszyć ból. Pospiesznie biegają po pokoju lub siedzą kołysząc się na boki lub leżąc wijąc się z bólu. Atak kończy się nagle, gdy się rozpoczął, po ataku pacjenci odczuwają dewastację lub euforię. Między napadami podczas zaostrzenia choroby pacjenci mogą odczuwać stałe ciepło w skroni i czole, które przechodzi po zaostrzeniu.

Leczenie klasterowego bólu głowy.

Ważne kroki w leczeniu bólu głowy klastra.

Podczas zaostrzenia pacjent powinien unikać alkoholu, intensywnego wysiłku fizycznego, przyjmowania środków rozszerzających naczynia krwionośne, które mogą wywołać rozwój ataku. Ataki bólu głowy w tej chorobie są tak intensywne, że rzadki pacjent nie szuka pomocy medycznej.

Atak klasterowego bólu głowy zatrzymuje się za pomocą niektórych leków przeciwmigrenowych, zaszczepienia miejscowych środków znieczulających w nosie lub wdychania tlenu (najskuteczniejszego)

Leczenie zapobiegawcze przeprowadza się przed końcem okresu zaostrzenia, niezbędne leki są przepisywane przez neurologa, biorąc pod uwagę przeciwwskazania.